Συνομιλία με τον Στέφανο Κακαβούλη!

Το Art Magazino φιλοξενεί έναν αγαπημένο καλλιτέχνη, τον Στέφανο Κακαβούλη εν όψει της πρεμιέρας της παράστασης που πρωταγωνιστεί «το "Ουρλιαχτό" HOWL» που θα ανέβει στο Faust για τρεις μοναδικές παραστάσεις 21, 22 και 23 Σεπτεμβρίου.

Καλησπέρα Στέφανε, ευχαριστούμε πάρα πολύ που ανταποκρίθηκες στην πρόσκληση μας! Θα θέλαμε να μας πεις λίγα λόγια για την παράσταση.

To Ουρλιαχτό δεν είναι θεατρικό έργο, είναι ένα ποίημα που στιγμάτισε την δεκαετία του ’50 και του ’60 την Αμερική, αλλά και γενικά την παγκόσμια λογοτεχνία. Είναι ένα ποίημα του Alen Ginsberg, ο οποίος θεωρείται ο βασικός εκπρόσωπος της “beat” γενιάς λογοτεχνών. Beat σημαίνει χτύπος! Η beat γενιά ήταν κάποιοι νεαροί περιθωριακοί, μες τα drugs, ψιλοάστεγοι που έκαναν δουλειές του ποδαριού ίσα ίσα για να βγάλουν τα τσιγάρα τους και το επόμενο μπουκάλι ουίσκυ. Ανάμεσα τους ο William Burroughs, o Jack Kerouac, μεγάλες μορφές δηλαδή της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας. Αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν μαζί, επειδή είχαν κοινή αισθητική και κοινή άποψη για το πως έβλεπαν τον κόσμο. Βρήκαν ένα χώρο, την αίθουσα Six Galery, στο San Francisco όπου διάβαζαν στο κοινό ό,τι έγραφαν. Κάποια στιγμή ο Alen Ginsberg διαβάζει εκεί το νέο του ποίημα, το “Howl”, το “Ουρλιαχτό” και γίνεται ΧΑΜΟΣ! Εκείνη την νύχτα άλλαξε η λογοτεχνία της Αμερικής! Η γλώσσα που χρησιμοποίησε, αυτά που έλεγε και κατήγγειλε, ένα ποίημα αιρετικό δηλαδή οδήγησε στο να γίνει δίκη για την έκδοση του ποιήματος. Η δίκη κράτησε πολύ γιατί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο προσέβαλε την δημόσια αιδώ και για αυτόν το λόγο δεν θα έπρεπε να διαβάζεται από τον κόσμο. Ευτυχώς όμως η δίκη κερδήθηκε. Αν το σκεφτεί κανείς, είναι πολύ γραφικό να γίνεται δίκη για μία ποιητική συλλογή, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες! Ένα λογοτέχνημα να γίνει η αιτία ώστε να γίνει δικαστήριο! Η δίκη αυτή ήταν η αφορμή να γίνει η ταινία “Howl” με τον James Franco στον ρόλο του Ginsberg.

Για ποιο λόγο επέλεξες αυτό το ποίημα να το ανεβάσεις στην σκηνή;

Παιδιά είμαι λάτρης της ποίησης! Αγαπώ την ποίηση σχεδόν, ίσως και περισσότερο από το θέατρο. Την θεωρώ υψηλοτέρα των τεχνών! Δεν είναι τυχαίο όταν βλέπουμε μία ωραία ταινία, ένα ωραίο πίνακα λέμε είναι “ποίημα”! Το παρομοιάζουμε με το ύψιστο. Διαβάζω ποίηση, δεν λείπει ποτέ από την ζωή μου. Με συντροφεύει και στα πάνω μου και στα κάτω μου. Έχω αποπειραθεί να γράψω, αλλά δεν θεωρώ ούτε κατά διάνοια τον εαυτό μου ποιητή. Θαυμάζω πολύ τους ποιητές. Όταν λοιπόν διάβασα το “Howl” έπαθα αυτό που λένε πλάκα και είπα πως αυτό πρέπει οπωσδήποτε να το δούμε στην σκηνή. Έτσι ζυμώθηκε σίγα σιγά μέσα μου για να γίνει θεατρικό έργο. Το δύσκολο και η πρόκληση για μένα ήταν αυτό το εξαιρετικό  ποίημα να αποκτήσει θεατρικότητα. Αν δεν έβρισκα την φόρμουλα δεν θα το έκανα. Η ιδέα του live μουσικού, κρουστών, “beat” κρουστών με έναν “beat” λόγο, έδεσε και έχει αποκτήσει πλέον θεατρική δράση. 

Ποιος ποιητής είναι ο πιο αγαπημένος σου;

Χωρίς δεύτερη κουβέντα ο  Baudelaire, με έχει τσακίσει! Παρόλο που δεν ξέρω γαλλικά αλλά υπάρχουν πολύ καλές μεταφράσεις, όπως η μετάφραση του Καρυωτάκη σε κάποια ποιήματά του. 

Σαν καλλιτέχνης, είσαι ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, ποια από αυτές τις ιδιότητες είναι πιο κοντά σε σένα;

Αυτή που κάνω κάθε φορά! Δηλαδή, όταν είναι να παίξω είμαι ηθοποιός, όταν είναι να σκηνοθετήσω είμαι σκηνοθέτης, όταν είναι να γράψω είμαι συγγραφέας και τίποτα άλλο! Το μόνο, όχι αγαπημένο περισσότερο αλλά ιδιαίτερο είναι όταν γράφω, επειδή είμαι μόνος μου και δημιουργώ κάτι από το μηδέν, έναν ολόκληρο κόσμο. Η δύναμη και η ευθύνη η οποία αισθάνεσαι είναι λίγο μεγαλύτερη, νομίζω. Σαν ηθοποιός και σαν σκηνοθέτης είσαι πιο προστατευμένος επειδή έχεις το κείμενο, πατάς κάπου. Στην συγγραφή δεν έχεις τίποτα…

Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με το θέατρο;

Θα πάμε πολύ πίσω… στα 4, 5 όταν μάθαινα τραγούδια από ελληνικές ταινίες και τα έπαιζα στους δικούς μου και στους φίλους μου, εκεί νομίζω θα πάμε! Όμως δεν ξέρω αν ήθελα τότε να γίνω ηθοποιός. Πήγα στην Δραματική Σχολή για ψυχοθεραπευτικούς λόγους! Μέχρι τα 18 μου χρόνια τραύλιζα πάρα πολύ, δεν καταλάβαινες τι έλεγα, δεν μπορούσα να αρθρώσω μία πρόταση… Τραύματα στο σχολείο και όλα αυτά. Όταν ανέβηκα στην σκηνή να πω ένα κομμάτι που μου έδωσαν, η γλώσσα μου λύθηκε! Δεν είχα ξανακούσει τον εαυτό μου να μιλάει σε ροή! Αυτό το γεγονός και μόνο! Κατάλαβα πως κάτι συμβαίνει εδώ και πως αυτό έπρεπε να ακολουθήσω!

Είσαι ένας ανήσυχος καλλιτεχνικά άνθρωπος, εκτός από το «Ουρλιαχτό» που αλλού θα σε δούμε αυτή τη σεζόν;

Εκτός από το “Ουρλιαχτό” σκηνοθετώ  το “Πιασμένοι σε δεντρόσπιτο” της Σίλιας Μινωτάκη. Είναι ένα νέο έργο, ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο θίγει με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο το Bullying. Το Bullying το οποίο το βλέπουμε να συμβαίνει συνεχώς γύρω μας και είναι απαράδεκτο! 

Τι είναι «επιτυχία» για σένα;

Θα σας πω κάτι που ίσως θεωρηθεί ψωνίστικο αλλά θεωρώ την μέχρι τώρα πορεία μου πάρα πολύ πετυχημένη. Είμαι από τους πιο πολυγραφότατους συγγραφείς. Έχουν ανέβει 10 έργα μου, άλλα με πολύ μεγάλη επιτυχία, αλλά με λιγότερη. Είμαι κάθε σεζόν στο θέατρο. Έχω σκηνοθετήσει πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις, έχω παίξει πολύ ωραίους ρόλους και έχω συνεργαστεί με ανθρώπους οι οποίοι ήταν σχολείο για μένα, όπως ο Σπύρος Φωκάς, η Μαριάννα Τόλη, η Μπέτυ Λιβανού, φέτος ο Μάκης Δελαπόρτας. Επιτυχία είναι επομένως να είσαι γεμάτος και να δημιουργείς συνέχεια, να μην είσαι στείρος!

Συνεργάζεσαι πολλές με νέους ανθρώπους, δίνεις βήμα σε νέα παιδιά να πατήσουν πρώτη φορά το θεατρικό σανίδι, πως αισθάνεσαι γι αυτό.

Γουστάρω να δουλεύω πολύ με νέους γιατί έχουν όλη αυτή τη μεγάλη επιθυμία να κάνουν θέατρο, έχουν όλο αυτό το παραμύθι του όλου πράγματος που σε εμάς τους μεγαλύτερους έχει απομυθοποιηθεί πια. Είναι ωραίο να το βλέπεις ότι υπάρχει ακόμα! Επιπλέον παίρνεις και μαθαίνεις από αυτούς, σου δείχνουν που πάει το πράγμα, πως εξελίσσεται! Η αισθητική του θεάτρου αλλάζει και αυτοί οι άνθρωποι θα χαράξουν το μετά!

Τι θα ‘θελες να πεις στους νέους ανθρώπους που ξεκινούν τώρα την καριέρα τους στο θέατρο.

Όλα τα πράγματα γίνονται πολύ γρήγορα στις μέρες μας και τα νέα παιδιά βιάζονται πολύ. Θέλουν να γίνουν τώρα! Μάλλον θέλουν να γίνουν χθες! Έτσι όμως χάνουν βάσεις! Δεν ψάχνονται ιδιαίτερα… Θα ήθελα να τους πω λοιπόν να αφιερώσουν χρόνο, πολύ χρόνο και να ασχοληθούν μόνο όσοι δεν μπορούν να ζήσουν ζωτικά – το τονίζω αυτό – χωρίς το θέατρο!

Στέφανε, σ ’ευχαριστούμε για την όμορφη κουβέντα μας και ευχόμαστε από καρδιάς καλή επιτυχία και στις δύο υπέροχες παραστάσεις σου!

Και εγώ σας ευχαριστώ παιδιά!

Χρήσιμα links:

Πληροφορίες για το "Ουρλιαχτό"
Πληροφορίες για το "Πιασμένοι σε δεντρόσπιτο"
Official facebook group

Επιμέλεια Παναγιώτης Πετρόπουλος, Γιώργος Λιναρίτης

© Art Magazino / 2018