To Art Magazino έχει την τιμή και την χαρά να φιλοξενεί τον Stand up Comedian Κωνσταντίνο Ραβνιωτόπουλος ως Πρόσωπο του Μήνα Μαΐου. Οι διαχειριστές του blog Παναγιώτης Πετρόπουλος και Γιώργος Λιναρίτης συναντήθηκαν με τον Κωνσταντίνο σε ένα καφέ στον Νέο Κόσμο όπου και πέρασαν ένα όμορφο απόγευμα και ο Κωνσταντίνος τους παραχώρησε μία εφ’όλης της ύλης συνέντευξη.
Για να ακούσετε την συνέντευξη κάνετε ένα "click" στο player του Mixcloud
Και εγώ σας ευχαριστώ, ειδικά για το μεγαλύτερος, πραγματικά είμαι 48 χρονών! (γέλια)
Δεν το εννοούσαμε γι αυτό αλλά εντάξει! Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο για τα παιδικά σου χρόνια;
Αγαπώ πολύ τον Κωνσταντίνο των παιδικών χρόνων, το κλασικό παιδάκι με το κοντό παντελονάκι. Η μάνα μου, μας έντυνε με κοντά. Ήμουν λίγο στρουμπουλό πάντα, δεν με έπαιζαν τα άλλα παιδάκια, δεν ξέρω, ίσως γι αυτό! Πάντως ήμουν ένα παιδάκι που πολύ το συμπαθούσες, πολύ θα ήθελες να το πάρεις αγκαλίτσα. Όχι από πολύ εύπορη οικογένεια και μετά όπως γράφουν όλοι… αλλά ευτυχώς τον κέρδισε το θέατρο!
Η καταγωγή σου ποια είναι;
Θεσσαλονίκη ηρωική και συμπρωτεύουσα και φτωχομάνα.
Πότε μπήκε το μικρόβιο της ηθοποιίας;
Τώρα θα καταλάβετε τι εννοώ μεγάλος! Το 1978, δηλαδή στον σεισμό της Θεσσαλονίκης ταρακουνήθηκα πάρα πολύ… Ο μπαμπάς μου ο οποίος πραγματικά δεν είναι φιλότεχνος μου πρότεινε να παίξω σε μία θεατρική ομάδα, σε έναν πολιτιστικό σύλλογο. Αυτό με ευχαρίστησε πάρα πολύ! Ακόμα θυμάμαι τα λόγια που έλεγα ως παιδάκι, έτσι ξεκίνησα. Μετά, αργότερα κάποια στιγμή κάνοντας μόνος μου πράγματα εγκαινίασα σε ηλικία 17 χρονών μέσω ενός κόμματος τον Λευκό Πύργο.
Αυτό έγινε επειδή πλησίαζαν εκλογές και θέλανε να σατυρίσουν κάτι, ρώταγαν ποιος θα το κάνει; Αυτός είπαν όλοι! Δεν ξέρω γιατί το είπαν! (γέλια) Πολύς κόσμος, με ακολουθούσε σε μία πομπή και στο τέλος έλεγα έναν μονόλογο αυτοσχέδιο και εγκαινίασα τον Λευκό Πύργο. Αλλά ήδη είχα παίξει αρκετά, στο θέατρο από 9 χρονών και στο σχολείο πάντα έπαιζα.
Επομένως οι μνήμες σου είναι από πολύ παλιά.
Ναι κι απ’ό,τι λένε γι αυτό και δεν έχω καβαλήσει καλάμι ακόμα, το οποίο είναι πάρα πολύ εύκολο αλλά εμένα τα πράγματα έγιναν από την αρχή έτσι και ποτέ δεν είχα σκοπό ή δεν σκέφτηκα να κάνω κάτι άλλο.
Είσαι στην Θεσσαλονίκη, ανεβαίνεις στην εξέδρα, πλήθος κόσμου, πως αισθάνθηκες;
Χιλιάδες κόσμου πραγματικά! Αισθάνθηκα πολύ ωραία, καταπληκτικά και δεν μπορούσα να καταλάβω τι θέλει όλος αυτός ο κόσμος από κάτω! (γέλια)
Η πρώτη σου επαγγελματική δουλειά πότε έρχεται;
Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά έρχεται πολύ νωρίς, πρέπει να είναι γύρω στο 1990, δεν είχα βγάλει ακόμα δραματική σχολή. Με πρότεινε ένας φίλος μου που είχα στο λύκειο, στον θίασο λαμπιόνι πρέπει να ήταν η πρώτη. Μετά έπαιξα στον Δον Καμίλο που έκανε μία παράσταση η σχολή. Βέβαια είχα κάνει τόσο ερασιτεχνικό που μου φαινόταν τελείως φυσιολογικό και ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να κάνω. Να ζήσω όχι μια απλή ζωή αλλά τέχνη!
Να ζήσεις από την τέχνη του κωμικού κυρίως.
Από την τέχνη του κωμικού δεν ζεις, ζεις από την υπομονή του κωμικού όμως! (γέλια)
Ποια δραματική σχολή τελείωσες;
Τελείωσα την δραματική σχολή του κυρίου Αμανατίδη στην Θεσσαλονίκη, τότε λεγόταν «Παράγκα» μετά λεγόταν «ξΆρμα», τώρα να πω την αλήθεια δεν ξέρω αν υφίσταται ακόμα αλλά έχει εμένα να υποδεικνύει πως έβγαλε έναν «λαμπρό» (γέλια)
Βέβαια και είχανε! Τότε ως νέος είχα το θράσος να πάρω σε διάφορες μικρές σκηνές και μπουάτ στην Θεσσαλονίκη και να ρωτώ αν θέλουν κάποιον κωμικό. Δεν ήξερα καν τότε ότι αυτό λεγόταν “stand up comedy”, δεν είχα ιδέα! Έλεγα απλά πως παρουσιάζω ένα νούμερο! Έπιασα δουλειά πρώτη φορά – ήμουν πολύ μικρός, ούτε 20 χρονών – σε ένα μαγαζί που λεγόταν «Δέκα βήματα στην άμμο» και μετά από κάποιους μήνες πήγα στο «Παρασκήνιο» που ήταν μία πολύ μεγάλη μπουάτ. Το πρώτο μου νούμερο και πολύ πετυχημένο ήταν οι «Φωνές από τα βραζιλιάνικα» που ήταν αλλού το στόμα και αλλού η φωνή! (γέλια)
Έρχεσαι από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ήταν εύκολο να βρεις εδώ τα βήματα σου;
Εύκολο δεν ήταν, αλλά απέφυγα από την πρώτη στιγμή τη λέξη δύσκολο. Και τώρα που με ρωτούν παιδιά που είναι στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις αν είναι εύκολο, τους λέω πως είναι ένα επάγγελμα που είναι και τυχερό. Πρέπει όμως να ξέρεις ότι αξίζεις γι αυτό, να έχεις αυτογνωσία. Αν κάνεις γι αυτό το επάγγελμα, το προσπαθείς! Με αυτήν την έννοια ακόμα και γιατρός να είσαι, αν δεν είσαι καλός δεν πρόκειται να προκόψεις… Να πω εδώ πως το επάγγελμα του ηθοποιού το συγκρίνω με εκείνο του γιατρού. Τα θεωρώ το ίδιο κορυφαίο!
Θα θέλαμε να πεις κάποια πρόσωπα σταθμούς στην καριέρα σου, κάποιες συνεργασίες, που έχουν αποτυπωθεί σε σένα.
Η κυριότερη συνεργασία, που έγινα και γνωστός βέβαια ήταν η συνεργασία με την Λουκία Ρικάκη, στις «Νύχτες κωμωδίας» στο «104». Εκεί ήμουν 8 χρόνια εκ των οποίων στα 5 ήμουν βασικός παρουσιαστής. Ήταν πολύ μεγάλο σχολείο! Κι όταν δεν ήμουν εγώ πήγαινα και έβλεπα τους παλαιότερους! Ήμουν σχεδόν κάθε βράδυ εκεί! Είχε μία μαγευτική σκηνή όπου ο θεατής ήταν στο μισό μέτρο απόσταση όπως είσαστε εσείς τώρα. Τόσο πολύ κοντά και ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο! Η παιδαγωγική σκηνή επίσης της Τζένης Φωτίου και ήταν μία δουλειά που την έπιασα από την ειλικρίνεια μου διότι της είπα ότι έχω και μία δουλειά στα Τρίκαλα για μία εβδομάδα το χειμώνα και το εκτίμησε πάρα πολύ. Συμμετείχα γύρω στα 4 με 5 έργα. Γενικά δεν κάνω ποτέ μόνο μία συνεργασία! Αυτό νομίζω πως κάτι δείχνει!
Πραγματικά αυτό που έκανα φέτος που έπαιζα στο «Μουσικό Κουτί» κάθε δεύτερη Τρίτη με την παράσταση μου, η οποία θα πάει και στο φεστιβάλ, το «Α τόσο καλά.?!» και που συνεργάστηκα με όλα αυτά τα νέα παιδιά ήταν ό,τι καλύτερο έχω κάνει. Αισθάνθηκα πια πως κι αν φύγω από αυτήν την πόλη θα έχω αφήσει κάτι πίσω μου! Αισθάνθηκα ότι έκανα κάτι πολύ σημαντικό, πως άφησα πίσω μου μία μαγιά! Επίσης πρέπει να πω, πως από τις παραστάσεις αυτές στο «Μουσικό Κουτί» δημιουργήθηκε μία νέα ομάδα κωμικών που λέγεται «Ναι, κουλ, έκλεισε». Είναι μία ομάδα πέντε παιδιών. Με δύο από αυτά τα παιδιά, τον Μιχάλη Πρέκα και τον Δημήτρη Μπότσα απ’ό,τι λένε τα πράγματα θα πάμε και μία περιοδεία το καλοκαίρι. Θα πάμε στο «Φεστιβάλ των Κυκλάδων» και λίγο στην Πελοπόννησο. Στα νησιά πιθανόν να έχω μαζί μου τον Αχιλλέα Κουλουμπή που έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές και τον Γιώργο Καραμανλή στην Πελοπόννησο. Οι άλλοι από την ομάδα είναι ο Βασίλης Ντούρος, ο Γιώργος Πιπιλής και ο Μάριος Δημητρόπουλος. Τώρα θα μου πεις, προλαβαίνω την δημοσιογραφική ερώτηση, γιατί αναφέρω τα ονόματα. Πρέπει όταν έχεις φτάσει κάπου να λες τα ονόματα, όπως και εγώ θέλω αυτοί που είναι πολύ ψηλότερα από μένα στο θέατρο να με αναφέρουν. Θέλω να πω επίσης πως από τους νεότερους από μένα, από την νέα γενιά έχω μάθει πράγματα. Πως είναι η σύγχρονη κωμωδία. Μετά από μία συζήτηση που έγινε και μάλιστα έντονη αλλά δημιουργική, έμαθα! Και γι αυτό και πηγαίνω και βλέπω παραστάσεις. Γιατί πάντα βγαίνει και κάτι καινούργιο το οποίο δεν το ξέρεις!
Φέτος σε είδαμε και τηλεοπτικά και γενικά έχεις κάνει περάσματα από σημαντικές σειρές, θα ήθελες να αναφερθείς λίγο;
Το «Παρά Πέντε» το έχουμε όλοι τόσες φορές…. Έπαιξα στην «Ζωή της άλλης» όπου έμαθα πόσο χρονών είναι η Δανδουλάκη! (γέλια) Το οποίο έχει συμπεριληφθεί και στα κείμενα μου. Φέτος έπαιξα στο «Παρθένα Ζωή», που ήταν μεν μικρός ρόλος αλλά ήταν τόσο ωραίος που αν με άφηναν να διάλεγα έναν ρόλο που μου ταίριαζε, αυτόν το ρόλο θα έπαιρνα!
Θέλουμε να σε ρωτήσουμε αν έχεις κάποιο απωθημένο, αν θέλεις να παίξεις κάποιο ρόλο σε ολοκληρωμένο έργο.
Έχω ναι! Μου αρέσει πάρα πολύ ο «Θάνατος του εμποράκου» του Μίλερ. Είναι πάρα πολύ συγκινητικό. Δείχνει την προσπάθεια της ζωής ενός ανθρώπου. Αλλά στην Ελλάδα για να παίξεις «Άμλετ» πρέπει να είσαι τουλάχιστον 50 ενώ εκείνος είναι 33, οπότε στον «Θάνατο του Εμποράκου» που είναι 60, ε πρέπει να είσαι διάσημος και 70 χρονών.
Επομένως θα ήθελες κάτι διαφορετικό από κωμωδία.
Ναι αυτό είναι ένα έργο που μου αρέσει πάρα πολύ και είναι και πρόκληση. Κωμωδία θα ήθελα να παίξω πάρα πολύ στην Επίδαυρο Αριστοφάνη, να γίνω τελείως καρικατούρα, θα το ήθελα πάρα πολύ πραγματικά. Αν έρθει στην ζωή μου και αυτό, καλώς!
Αυτό το σημαντικό που συμβαίνει τον Μάιο είναι πως είναι η γιορτή μου στις 21 Μαΐου! (γέλια) Πέρα από αυτό, 12 Μαΐου θα εμφανιστώ στο Athens Comedy Festival. Είναι πολύ σημαντικό γεγονός και για την κωμωδία και για την πόλη γιατί έχει μία διεθνή διάσταση και πολύ σημαντικό βέβαια για κάθε κωμικό, όταν ειδικά έχει μία καινούργια παράσταση όπως εγώ έχω το «Α τόσο καλά .?!». Το Athens Comedy Festival θα γίνει 11, 12 και 13 Μαΐου στον Πολυχώρο Ιερά Οδός στο Γκάζι. Εγώ θα βρίσκομαι εκεί 19:30 στις 12 Μαΐου στην Αίθουσα «Φως», η είσοδος είναι από Βουτάδων και Ιερά Οδός 13. Ο Σπύρος Γκιζώρης ανοίγει την παράσταση μου στο φεστιβάλ. Έχω πολλή αγωνία! Θέλω πολύ να με στηρίξουν οι αναγνώστες σας όπως και οι φίλοι μου και οι φανς μου. Δεν είναι ότι απλά θέλω να έχει κόσμο για το εγώ μου. Είναι γιατί όταν έχεις κόσμο δείχνεις πολύ καλύτερα την δουλειά σου! Πραγματικά θέλω την στήριξη όλων. Είναι πολύ σημαντικό επίσης που γίνεται το φεστιβάλ. Το διοργανώνει ο Λάμπρος Φισφής μαζί με τον Δημήτρη Μακαλιά και το θέατρο Άβατον. Συμμετέχουν πάρα πολλοί κωμικοί, θα γίνουν σε τρεις μέρες 32 παραστάσεις αν δεν κάνω λάθος! Από μόνο του αποτελεί ένα ρεκόρ είναι αλήθεια.
Κωνσταντίνε κάνεις τον κόσμο να γελάει, πες μας εσύ με τι γελάς;
Γελάω βλέποντας άλλους κωμικούς. Γελάω πάρα πολύ. Αν πάω σε μία κωμωδία στο θέατρο θα γελάσω πολύ και δυνατά και όχι επίτηδες, είναι πολύ δυνατό το γέλιο μου! Γελάω πολύ με τους φίλους μου. Γελάω πολύ με τον φίλο μου τον Βασίλη στην Θεσσαλονίκη και τον φίλο μου τον Βασίλη που είναι από την Θεσσαλονίκη. Γελάω και με αυτά που συμβαίνουν στον δρόμο και είναι πηγή έμπνευσης. Η κωμωδία είναι παντού! Γελάω όταν πέφτω επίσης!
Ποια είναι τα χόμπι σου; Τι κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
Κάποτε διάβαζα πολύ, τώρα πια δεν διαβάζω. Μου αρέσει πολύ να περπατάω και να κάνω βόλτες. Μπορεί να γράψω, δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο χόμπι.
Να σε ευχαριστήσουμε Κωνσταντίνε, ευχόμαστε πάντα επιτυχίες και ευχόμαστε πάντα να είσαι αυτός ο χαμογελαστός άνθρωπος και να έχεις αυτήν την αισιοδοξία που μας μεταδίδεις!
Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ παιδιά! Κοιτάξτε, προβλήματα έχουμε όλοι! Και εγώ έχω θέματα οικογενειακά. Αυτό που σατυρίζω στην παράσταση το «Α δόξα τω Θεώ, υπάρχουν και χειρότερα» που με κάνει έξαλλο. Δεν υπάρχει πάντα κάτι χειρότερο, υπάρχει πάντα κάποιος που σε θέλει χειρότερα!
Χρήσιμα links
 |
| Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος, Παναγιώτης Πετρόπουλος, Γιώργος Λιναρίτης |
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στις 22 Απριλίου 2018
Επιμέλεια Παναγιώτης Πετρόπουλος, Γιώργος Λιναρίτης © Art Magazino /2018
ευχαριστώ από καρδιάς το Art Magazino και τους φίλους Γιώργο Λιναρίτη και παναγιώτη Πετρόπουλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς Ευχαριστούμε Κωνσταντίνε για την τιμή που μας κάνεις να είσαι το Πρόσωπο του Μήνα!
Διαγραφή