Μαρινέλλα

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαΐου του 1935. Το πραγματικό της όνομα είναι Κυριακή Παπαδοπούλου.
Τραγουδά επαγγελματικά από το 1957. Από τότε έχει κυκλοφορήσει 66 προσωπικά άλμπουμ τα περισσότερα από τα οποία γνώρισαν εμπορική επιτυχία. Είναι διάσημη κυρίως στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και με διεθνή καριέρα.

Η Μαρινέλλα, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαΐου του 1935. Οι γονείς της κατάγονταν από την Κωνσταντινούπολη. Είναι το τέταρτο και νεότερο μέλος της οικογένειας. Μια οικογένεια φτωχή αλλά δεμένη με αρχές, που τα περισσότερα μέλη της τραγουδούσαν πολύ καλά. Από τεσσάρων έως πέντε χρονών, συμμετείχε στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή “Παιδική ώρα”, ενώ δώδεκα χρονών διαφήμιζε τα καταστήματα “Melka” της Θεσσαλονίκης. Στα δεκαεφτά της, ακολούθησε ως ηθοποιός το θίασο της Μαίρης Λωράνς όπου έκανε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Δίπλα της, οι ανερχόμενοι τότε ηθοποιοί Κώστας Βουτσάς και Μάρθα Καραγιάννη, αλλά και η Σόνια Δήμου, ο Γιάννης Τζαννετάκος και η χορεύτρια Ντέπυ Φιλοσόφου. Κάποιο βράδυ, στον Παλαμά Καρδίτσας, η τραγουδίστρια του θιάσου αρρώστησε και η Μαρινέλλα που ήξερε απ’ έξω όλα τα τραγούδια, την αντικατέστησε. Τραγούδησε το «Ο άνθρωπος μου» της Σοφίας Βέμπο, σε μουσική του Μενέλαου Θεοφανίδη και στίχους του Μίμη Τραϊφόρου, αλλά και το «Μαλαγκένια», γερμανικό τραγούδι της Κατοχής. Εκείνη η στιγμή που η Μαρινέλλα τραγούδησε, ήταν η στιγμή που το ελληνικό τραγούδι κέρδιζε μία από τις καλύτερες εκπροσώπους του. Η Μαρινέλλα έγινε η βασική τραγουδίστρια του θιάσου.

Δεκαετία ’50
Το 1956, η Μαρινέλλα μπήκε στο Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης ως τραγουδίστρια γιατί της έδιναν καλύτερη αμοιβή. Παράλληλα ξεκίνησε την καριέρα της ως τραγουδίστρια στο κέντρο “Πανόραμα” της Νέας Ελβετίας, πίσω από το γήπεδο του Άρη, όπου ο τραγουδοποιός Τόλης Χάρμας την βάφτισε καλλιτεχνικά «Μαρινέλλα», εμπνευσμένος από το ομώνυμο τραγούδι του. Στο μαγαζί δούλευε σαν μπουζουξής ο Στέλιος Ζαφειρίου, ο σολίστας ο οποίος στα επόμενα χρόνια, συνδέθηκε με τη Μαρινέλλα όσο κανένας άλλος.
Εκεί, τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, γνώρισε τον τραγουδιστή Στέλιο Καζαντζίδη ο οποίος πηγαίνοντας να συναντήσει τον Ζαφειρίου, την άκουσε να τραγουδάει ένα τραγούδι που εκείνος είχε πρωτοπεί λίγο νωρίτερα στην δισκογραφία, το τραγούδι «Το πιο πικρό ψωμί» του Γιώργου Μητσάκη. Όταν η Μαρινέλλα τελείωσε το τραγούδι, ο Στέλιος Ζαφειρίου την σύστησε στον Στέλιο Καζαντζίδη. Εκείνος, της επισήμανε πως τραγουδά το λαϊκό με έναν δικό της τρόπο, λίγο ελαφρύ. Η γνωριμία τους συνεχίστηκε μέσα στη βάρκα του πατέρα της. Και οι δύο αγαπούσαν πολύ την θάλασσα και το ψάρεμα. Εκεί, ο Στέλιος Καζαντζίδης της ζήτησε να γίνει το σεγκόντο του.

Από το παραθαλάσσιο κέντρο “Λουξεμβούργο” της Θεσσαλονίκης όπου έκαναν τις πρώτες τους επιτυχημένες εμφανίσεις, κατέβηκαν στην Αθήνα και από εκεί άρχισε η ανοδική τους πορεία. Τα πρώτα τραγούδια που ηχογράφησαν ήταν τα «Νίτσα, Ελενίτσα» και «Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ» του Γιώργου Μητσάκη, που κυκλοφόρησαν σε δίσκους 78′ στροφών το 1957. Το πρώτο ντουέτο με τον Καζαντζίδη που ακούγεται μόνη της η Μαρινέλλα, ήταν το «Τι γυρεύεις από ‘μένα» του Πάνου Πετσά και του Κώστα Βίρβου, το 1957. Ενώ το πρώτο σόλο τραγούδι της Μαρινέλλας ήταν το «Ήρθα πάλι κοντά σου» με β’ φωνή της Γιώτας Λύδια, που κυκλοφόρησε το 1959.

Ο Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα γνώρισαν απίστευτη δόξα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τραγούδησαν στην Αμερική και στην Αυστραλία με επιτυχία, ενώ ηχογράφησαν τραγούδια σε πρώτη και δεύτερη εκτέλεση. Για την αγορά της Αυστραλίας, η Μαρινέλλα ηχογράφησε σόλο δυο πολύ σπάνια τραγούδια, το «Θέλω απόψε κρουαζιέρα» του Αθανάσιου Μπουρλιάσκου και το «Μια πεντάμορφη τσιγγάνα» του Χρήστου Κολοκοτρώνη, σε στίχους Ηλία Εσδρά. Τον ίδιο χρόνο, ακολούθησε μια σειρά συναυλιών στην Κωνσταντινούπολη.
Οι διφωνίες που έκαναν μαζί, αποτελούν ακόμη και σήμερα αντικείμενο θαυμασμού, προσοχής και μελέτης. Ερμήνευσαν τραγούδια του Θεόδωρου Δερβενιώτη, του Απόστολου Καλδάρα, του Γιάννη Μαρκόπουλου του Βασίλη Τσιτσάνη, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Κώστα Βίρβου κ.α.

Δεκαετία ’60
Το 1960, η Μαρινέλλα και ο Στέλιος Καζαντζίδης, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον ελληνικό κινηματογράφο (συνολικά συμμετείχαν μαζί σε 10 ελληνικές ταινίες), στην κωμική ταινία του Ροβήρου Μανθούλη Η ΚΥΡΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ, ερμηνεύοντας μαζί τα τραγούδια «Για ‘μας ποτέ μη ξημερώσει» και «Ζιγκουάλα», ενώ η Μαρινέλλα ερμήνευσε σόλο το τραγούδι του Αργύρη Κουνάδη «Αλλάξανε τα πράγματα».
Τον Μάρτιο του 1961, στο θέατρο “Κεντρικόν”, ερμήνευσαν 4 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι («Αθήνα», «Κουρασμένο παλληκάρι», «Ο κυρ Αντώνης», «Το πέλαγο είναι βαθύ») σε ποίηση Νίκου Γκάτσου (τα δύο πρώτα)
και 6 του Μίκη Θεοδωράκη («Βράχο – βράχο τον καημό μου», «Παράπονο», «Ο μετανάστης», «Καημός», «Σαββατόβραδο» και «Έχω μια αγάπη») από τον κύκλο τραγουδιών “Πολιτεία”, σε ποίηση Δημήτρη Χριστοδούλου και Τάσου Λειβαδίτη (τα δύο τελευταία). Ο Μάνος Χατζιδάκις, ακούγοντας στις πρόβες την Μαρινέλλα να κάνει αυθόρμητα την φούγκα στο “Κουρασμένο παλληκάρι” την παρομοίασε με την Μαρίκα Νίνου στην βελτιωμένη εκδοχή της.

Με τον Μίκη Θεοδωράκη, συνεργάστηκαν ξανά το 1962, στο θέατρο “Πάρκ”, στη θεατρική παράσταση “Όμορφη πόλη” σε κείμενα του θεατρικού συγγραφέα Μποστ, ενώ ερμήνευσαν το τραγούδι «Φεύγω με πίκρα στα ξένα» σε μουσική Στέλιου Καζαντζίδης και στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, στην κινηματογραφική ταινία του Κώστα Στράντζαλη ΚΛΑΨΕ ΦΤΩΧΗ ΜΟΥ ΚΑΡΔΙΑ. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, χώρισαν για πρώτη φορά και ξαναβρέθηκαν ένα με ενάμιση χρόνο αργότερα. Το 1963, εμφανίστηκαν στην επιθεώρηση “Αρχοντορεμπέτισσα” στο θέατρο “Ακροπόλ”, στην “Τριάνα του Χειλά” και στα “Αστέρια” της Θεσσαλονίκης, ενώ άλλαξαν δισκογραφική εταιρεία, από την τότε COLUMBIA στην τότε ODEON, και συνέχισαν να ηχογραφούν για τη δισκογραφία. Ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα, παντρεύτηκαν στις 7 Μαΐου του 1964 και ταξίδεψαν τραγουδώντας στη Γερμανία και την Αμερική. Στις αρχές του ’65, ο Καζαντζίδης πήρε την απόφαση να σταματήσει τις εμφανίσεις του. Χώρισαν τον Σεπτέμβρη του ’66, ενώ συναντήθηκαν δισκογραφικά για τελευταία φορά το ’68, ηχογραφώντας έναν κοινό δίσκο 33′ στροφών (κυκλοφόρησε στις 18 Ιανουαρίου του ’69).
Το 1964 κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος 33′ στροφών με τίτλο “Καζαντζίδης – Μαρινέλλα”, μια συλλογή από τραγούδια που είχαν ήδη χαράξει πορεία στις 45′ στροφές. Ερμήνευσαν και πάλι το τραγούδι «Φεύγω με πίκρα στα ξένα» στην ταινία του Κώστα Στράντζαλη ΠΑΙΞΕ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ, και το τραγούδι «Εμείς μαζί θα ζήσουμε» στην ταινία του Ανδρέα Κατσιμητσούλια ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ.
Το 1965, κυκλοφόρησε ένας μεγάλος δίσκος με τίτλο “Τα τραγούδια της ξενιτιάς” σε μουσική Θεόδωρου Δερβενιώτη και στίχους Κώστα Βίρβου, αλλά και ο σημαντικός δίσκος του Χρήστου Λεοντή “Καταχνιά”, όπου η Μαρινέλλα τραγούδησε σόλο τα τραγούδια «Ο νεοζηλανδός» και «Γιατί να γίνω μάνα». Τον δίσκο μοιραζόταν ερμηνευτικά με τους Στέλιο Καζαντζίδη, τη χορωδία Κορίνθου και τον Δημήτρη Μυράτ στις αφηγήσεις.
Τον ίδιο χρόνο, ο Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα, συμμετείχαν σε άλλες 6 κινηματογραφικές ταινίες: Στην ταινία του Ντίνου Κατσουρίδη ΟΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ, ερμηνεύοντας με τον Νίκο Κούρκουλο το τραγούδι «Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός (Γιώργου Μαρκόπουλου – Δημήτρη Χριστοδούλου)».
Στην ταινία του Χρήστου Κυριακόπουλου ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ τα τραγούδια του Θεόδωρου Δερβενιώτη «Μες της αγάπης μας το τζάκι» και «Τώρα που σ’ έχω ανάγκη» σε στίχους Κώστα Βίρβου. Στην ταινία του Ανδρέα Κατσιμητσούλια ΤΙΜΩΡΙΑ, το τραγούδι «Να φύγω, να φύγω (Γιώργου Κατσαρού – Πυθαγόρα)» και το τραγούδι «Προδομένες καρδιές (Γιώργου Μανίσαλη – Κώστα Ψυχογιού)». Στην ταινία του Νίκου Βαρβέρη ΟΙ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΟΙ, το τραγούδι «Ορκίζομαι στην αντρική τιμή μου (Στέλιου Καζαντζίδη – Στέφανου Βαρτάνη)». Στην ταινία του Χρήστου Κυριακόπουλου ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΟΥΝ, το τραγούδι «Με το βοριά (Γιώργου Ζαμπέτα – Δημήτρη Χριστοδούλου)». Και στην ταινία του Ανδρέα Κατσιμητσούλια που έκανε πρεμιέρα τον επόμενο χρόνο ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, και πάλι το τραγούδι «Να φύγω, να φύγω».
Στα νυχτερινά κέντρα που εμφανίζονταν (“Τριάνα του Χειλά” στη Συγγρού, “Κουλουριώτη” στις Τζιτζιφιές, “Ξυπολητάκου” στο Ηράκλειο, “Μαντουμπάλα” στην Αλεξάνδρας, “Φαλήρικον” της Ηπείρου) υπήρχε το αδιαχώρητο, ενώ συνεργάστηκαν με σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής, λ.χ. Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια, Στράτο Παγιουμτζή, Καίτη Γκρέι, Σωτηρία Μπέλλου, Μανώλη Αγγελόπουλο, Γιώργο Ζαμπέτα, Μανώλη Χιώτη, Μαίρη Λίντα, Άννα Χρυσάνθη, Αντώνη Ρεπάνη κ.ά.
Το 1966, η Μαρινέλλα, μόνη της πλέον, προσπαθεί να στήσει μια προσωπική καριέρα. Ο Γιώργος Κατσαρός ήταν ο πρώτος που τη βοήθησε, επίσης ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Χρήστος Λεοντής και ο Μίμης Πλέσσας. Κυκλοφορεί τα πρώτα της 45άρια («Τα παλληκάρια», «Έκλαψα χθες», «Ο χαμός» κ.ά.), αλλά χωρίς να έχουν κάποια μεγάλη εμπορική επιτυχία. Μάλιστα, το τραγούδι «Επάνω στην Καισαριανή» των Κατσαρού και Πυθαγόρα, το γύρισε και σε φιλμ για την τηλεόραση της εποχής.
Ο Γιώργος Κατσαρός, ύστερα από τουρνέ 45′ ημερών μαζί της σε τέσσερις πόλεις της Ρωσίας, της πρότεινε να εμφανιστεί στο παραμυθόδραμα του Κώστα Χατζηχρήστου “Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι” στο θέατρο “Παρκ”, και να τραγουδήσει το καινούργιο του τραγούδι «Απόψε χάνω μια ψυχή», σε στίχους Πυθαγόρα. Αυτή η εμφάνιση της Μαρινέλλας στη συγκεκριμένη παράσταση, ήταν η πρώτη σόλο εμφάνισή της μετά το χωρισμό της από τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, στον “Μουσικό Αύγουστο” που οργάνωσε ο Μίκης Θεοδωράκης στο θέατρο Λυκαβηττού, η Μαρινέλλα υπό τη διεύθυνση του συνθέτη, τραγούδησε τον κύκλο τραγουδιών “Λιποτάκτες”, δίπλα στους Γρηγόρη Μπιθικώτση και Γιάννη Πουλόπουλο, καθώς και τα νέα τραγούδια που έγραψε γι’ αυτήν ο Χρήστος Λεοντής («Άργησες» και «Πάρε τα μάτια μου») από τον κύκλο τραγουδιών “Ανάσταση oνείρων”, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Τα τραγούδια «Όμορφη πόλη (Θα γίνεις δικιά μου)» και «Αγάπη μου (Φαίδρα)» από τους “Λιποτάκτες” (σε ποίηση του Γιάννη Θεοδωράκη), κυκλοφόρησαν με τη Μαρινέλλα σε δίσκο 45′ στροφών, έναν χρόνο πριν, ενώ η “Ανάσταση Ονείρων”, κυκλοφόρησε σε δίσκο 33′ στροφών τον Νοέμβρη του ’66. Τον δίσκο αυτό η Μαρινέλλα, τον μοιραζόταν ερμηνευτικά με τους Μπάμπη Τσετίνη, Λίτσα Διαμάντη, Γιώργο Γαλάνη, Βαγγέλη Περπινιάδη και Ρία Νόρμα. Τέλη της χρονιάς, εμφανίστηκε στο “Παγκόσμιο”, δίπλα στην Ρένα Βλαχοπούλου, τη Καίτη Μπελίντα, την Άννα Μαντζουράνη, την Άντζελα Ζήλεια, τον Γιάννη Βογιατζή, τον Φώτη Μεταξόπουλο και τον Γιώργο Μουζάκη.
Το 1967, ερμήνευσε τα τραγούδια «Δώσ’ μου αγάπη» και «Είμαι χαρτορίχτρα φίνα (β’ φωνή)» στη ταινία του Κώστα Καραγιάννη ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΑ, σε μουσική Γιώργου Κατσαρού και στίχους Πυθαγόρα. Εμφανίστηκε στο “Χρυσό Βαρέλι” στις Τζιτζιφιές, δίπλα στον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Δούκισσα, το Γιάννη Πουλόπουλο, τον Στράτο Διονυσίου και τη Μπέμπα Μπλανς. Κατόπιν, επέστρεψε στο “Παγκόσμιο”, δίπλα στον Π. Κόκκινο και τον Γιώργο Κατσαρό, ενώ αποφάσισε με το Γιάννη Πουλόπουλο να εμφανιστούν στην “Νεράιδα” για τις επόμενες δυο σεζόν.
Ακολούθησε μια σειρά συναυλιών σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία με τον Νίκο Ξανθόπουλο, ενώ στα τέλη της χρονιάς, υπέγραψε συμβόλαιο στην τότε δισκογραφική εταιρεία HELLADISC. Το πρώτο 45άρι που κυκλοφόρησε ήταν το «Δωσ’ μου αγάπη (σε διαφορετική εκτέλεση από την ταινία)» και «Πίσω από τις καλαμιές», στις 21 Δεκεμβρίου.
Ωστόσο, η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Μαρινέλλας, ήταν το τραγούδι «Σταλιά – σταλιά» του Γιώργου Ζαμπέτα σε στίχους Διονύση Τζεφρώνη, που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά. Του το είχε ζητήσει η ίδια να το πει, στο στούντιο ΕΡΑ, αφού είχε προηγηθεί η άρνηση της Αλίκης Βουγιουκλάκη να το τραγουδήσει στην ταινία ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ του Κώστα Καραγιάννη.
Το 1968, ο Γιάννης Δαλιανίδης προετοίμαζε το κινηματογραφικό του μιούζικαλ ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ και σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τη Μαρινέλλα και να την βάλει να τραγουδήσει ζωντανά σε κάποια σκηνή. Ο Μίμης Πλέσσας συμφώνησε με την εκλογή αυτή, και της έγραψε ένα τραγούδι μοντέρνο, το «Πες μου πού πας». Όταν όμως άκουσε το τραγούδι ο Δαλιανίδης, έδειξε δυσαρεστημένος. Ήθελε ένα τραγούδι που να μην το έχει φανταστεί κανείς. Ένα τραγούδι που να ξαφνιάσει. Έτσι λοιπόν, γράφτηκε από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο το «Άνοιξε πέτρα».
Όσο για το μοντέρνο τραγούδι, που επίσης τους στίχους είχε γράψει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Πλέσσας το έδωσε στη Βίκυ Λέανδρος και εντάχθηκε στον προσωπικό της δίσκο “Η μικρή μας ιστορία”. Η Μαρινέλλα, όταν άκουσε το τραγούδι ενθουσιάστηκε και άρχισε τις πρόβες για να το ηχογραφήσει. Σύμφωνα με μαρτυρία του Μίμη Πλέσσα, εκείνη την περίοδο η Μαρινέλλα βρισκόταν στα πρόθυρα μιας μικρής εγχείρισης για ένα πρόβλημα που είχε στις φωνητικές χορδές, και δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει. Ο χρόνος πίεζε, γιατί σε δύο μέρες έπρεπε να γυριστεί η συγκεκριμένη σκηνή. Έτσι λοιπόν, αναγκάστηκε να μπει στο στούντιο και να το τραγουδήσει. Το είπε μια φορά, δεν το ξανατραγούδησε δεύτερη, γιατί ήταν άψογο. Αυτή η ηχογράφηση, ακούγεται στην ταινία ακόμη και σήμερα, και είναι αυτή που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην Μαρινέλλα για το ξεκίνημα της προσωπικής της καριέρας.
Επίσης, τραγούδησε το «Σταλιά – σταλιά» στην κινηματογραφική ταινία του Κώστα Ανδρίτσου Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ, ενώ τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, συμμετείχε στο III Festival Internacional da Canção Popular στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας με το τραγούδι «Αν θες να ‘ρθείς» του Γεράσιμου Λαβράνου (σε στίχους της Ελπίδας Περικλάκη), κερδίζοντας το βραβείο “Καλύτερης Καλλιτεχνικής Παρουσίας”.
Στις 17 Ιανουαρίου του 1969, κυκλοφόρησε τον πρώτο της προσωπικό δίσκο 33′ στροφών (με τον τίτλο “Σταλιά – Σταλιά”), μια συλλογή από τραγούδια που είχαν ήδη χαράξει πορεία στις 45′ στροφές. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στην “Παλιά Αθήνα” της Πλάκας, δίπλα στους Δημήτρη Μητροπάνο, Κλειώ Λενάρδου, Σόφη Ζαννίνου με χορεύτες τους Μανώλη Καστρινό και η Χρυσούλα Ζώκα. Επίσης, ερμήνευσε στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη Ο ΜΠΛΟΦΑΤΖΗΣ το τραγούδι του Ζαμπέτα «Ποιος είν’ αυτός» σε στίχους Πυθαγόρα. Στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Η ΠΑΡΙΖΙΑΝΙΑ τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα «Δώσ’ μου τ’ αθάνατο νερό» και «Ζωγραφισμένα στο χαρτί» σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου. Στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη ΗΣΑΪΑ ΜΗ ΧΟΡΕΥΕΙΣ το τραγούδι του Νάκη Πετρίδη «Πάλι θα κλάψω» σε στίχους Σέβης Τηλιακού. Και στο κινηματογραφικό δράμα του Γιάννη Δαλιανίδη “Γυμνοί στο δρόμο”, τα τραγούδια «Αστέρι στο παράθυρο» και «Δυο αδέλφια» του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη, που μέχρι και σήμερα παραμένουν ανέκδοτα.
Από το προσωπικό της ξεκίνημα στη δισκογραφία, η Μαρινέλλα στηρίχτηκε στο μοντέλου του -συνήθως- ετήσιου προσωπικού δίσκου. Τα πρώτα χρόνια λειτουργούσε παράλληλα η δισκογραφία των 45′ στροφών, αλλά μετά το ’74, οι δίσκοι 33′ στροφών είναι ο βασικός φορέας έκδοσης του τραγουδιού. Τραγούδια διαφόρων δημιουργών, όλα κάτω από την σφραγίδα της δικής της ταυτότητας. Όπως ο πολυσυλλεκτικός δίσκος που κυκλοφόρησε στις 6 Σεπτεμβρίου, με τον τίτλο “Όταν σημάνει Εσπερινός” («Απόψε σε θέλω», «Δυο νύχτες», «Τι να φταίει» κ.α.).
Στα χρόνια αυτά, η Μαρινέλλα -ως πρώτο όνομα πια- πρωτοστάτησε στο στήσιμο ενός άλλου είδους διασκέδασης από αυτό που προσέφεραν μέχρι τότε τα νυχτερινά κέντρα. Από το μελαχρινό κορίτσι που καθόταν ντροπαλά στο λαϊκό πάλκο, πέταξε τις καρέκλες και μεταμορφώθηκε σε μια αεράτη γυναίκα με κοντοκουρεμένο μαλλί, η οποία ντυμένη με πολυτέλεια, τραγουδούσε, χόρευε, έπαιζε και αλώνιζε πάνω στη πίστα. Ο τρόπος που αντιμετώπιζε τη δουλειά της, την έκανε να ξεχωρίσει. Χρησιμοποιούσε μεγάλες ορχήστρες με τους καλύτερους μουσικούς της εποχής. Πρόσεχε τον ήχο, έβαλε θεατρικούς προβολείς, αντικατέστησε το σπάσιμο των πιάτων με τις γαρδένιες, έφτιαξε τα καμαρίνια και επέβαλε όχι μόνο την Κυριακή να είναι ρεπό, αλλά και οι μουσικοί της να πληρώνονται εκείνο το ρεπό.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο “Stork” της Φιλλελήνων ή στην παραλία, συνυπάρχει μαζί της ο -ανερχόμενος τότε- Γιώργος Νταλάρας που ουσιαστικά από επιλογή της Μαρινέλλας ξεκίνησε την διαδρομή του στην επί σκηνής παρουσίαση των τραγουδιών, με επιμελητή προγράμματος τον Στάυρο Ξαρχάκο. “Είναι η εποχή της Μαρινέλλας”, όπως την χαρακτήρισε ο Νταλάρας σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου. Μαζί του συνεργάστηκε για τρία ολόκληρα χρόνια, στο “Stork”, μέχρι το ’71.
Κόσμος από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό έσπευσε να θαυμάσει την “Οπτικοακουστική” -όπως αυτοχαρακτηρίστηκε- τραγουδίστρια, ενώ πολλές προσωπικότητες δήλωσαν θαυμαστές της, λ.χ. Μάνος Κατράκης, Αλέξης Μινωτής, Ειρήνη Παππά, Ingrid Bergman, Ζωή Λάσκαρη, Τζένη Καρέζη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Omar Sharif, Μιχάλης Κακογιάννης κ.ά. O Φρανκ Σινάτρα, βλέποντας την Μαρινέλλα, είπε πως “Αν αυτή η γυναίκα διάλεγε να κάνει διεθνή καριέρα, δύο ‘βδομάδες θα ήταν αρκετές για να μιλάει γι’ αυτή όλος ο κόσμος”.

Δεκαετία ’70
Στις 27 Μαρτίου του 1970, κυκλοφόρησε τον πολυσυλλεκτικό δίσκο “Ένα τραγούδι είν’ η ζωή μου” με τραγούδια του Γιάννη Σπανού, του Γιώργου Χατζηνάσιου, του Πλέσσα, του Ζαμπέτα, του Ζαφειρίου και του Νάκη Πετρίδη («Πάλι θα κλάψω», «Με πνίγει τούτη η σιωπή», «Τη βραδιά μου απόψε» κ.α.). Εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού “Αλάτι και πιπέρι”, ενώ ερμήνευσε το τραγούδι του Γιώργου Χατζηνάσιου και της Σέβης Τηλιακού «Κρίμα το μπόι σου», στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Κώστα Καραγιάννη. Αυτή ήταν και η τελευταία της εμφάνιση στον ελληνικό κινηματογράφο.
Την ίδια χρονιά, γύρισε ένα έγχρωμο σόου διάρκειας 15 λεπτών που σκηνοθέτησε γι’ αυτήν ο Ζεράρ Σαχινιάν στη Μύκονο. Σκοπός του φιλμ ήταν η προβολή της Ελλάδας στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ιαπωνία. Η Μαρινέλλα με φόντο τους Μυκονιάτικους μύλους τραγούδησε συνθέσεις του Ζαμπέτα, του Πλέσσα και του Νάκη Πετρίδη στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα ελληνικά.
Επίσης, ερμήνευσε με μεγάλη συμφωνική ορχήστρα το τραγούδι «Κυρά Γιώργαινα» των Κατσαρού και Πυθαγόρα στο V Festival Internacional da Canção Popular – Parte Internacion στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας και κατέκτησε την τέταρτη θέση ανάμεσα σε 38 χώρες. Η παρουσία της στο Φεστιβάλ άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, ενώ ακολούθησαν πολύ καλές κριτικές στον Τύπο για τη φωνή και την σκηνική της παρουσία. Στις 24 Οκτωβρίου η Billboard έγραψε “Marinella from Greece, knows audiences in Athens clubs, carries enchantment in her songs and the warmth of the sun in her voice” (by Henry Johnston).

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1971, κυκλοφόρησε το δίσκο “Μαρινέλλα (Ένας μύθος)”, όπου ηχογράφησε σε δεύτερη εκτέλεση τρία τραγούδια του Χατζιδάκι («Ένας μύθος», «Οδός ονείρων» και «Ο ταχυδρόμος πέθανε»), ενώ συνεργάστηκε με τον Άκη Πάνου, ο οποίος της έγραψε τα τραγούδια «Πυρετός (Κάθε γνωριμία)» και «Κοίτα με στα μάτια», που κυκλοφόρησαν στις 13 Απριλίου σε δίσκο 45′ στροφών.
Στις 27 Μαΐου, προβλήθηκε η εκπομπή “Nana Mouskouri with the Athenians” από το αγγλικό κανάλι BBC όπου η Μαρινέλλα ήταν καλεσμένη της Νάνας Μούσχουρη. Μαζί τραγούδησαν ελληνικά τραγούδια με συνοδεία των Αθηναίων («Μινόρε της αυγής», «Πάλι θα κλάψω», «Τι να φταίει», «Κυρά Γιώργαινα» κ.ά.).
Παράλληλα, τραγούδησε στη μουσική ταινία “Ένα καράβι γεμάτο τραγούδια”, ένα έγχρωμο φιλμ 35 mm που γυρίστηκε για λογαριασμό του ΕΙΡΤ και κόστισε 3,000,000 δραχμές, ποσό υπέρογκο γι’ εκείνη την εποχή, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκαλενάκη. Τα τραγούδια, σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού και στίχους του Πυθαγόρα («Σαρανταδυό Μανιάτισσες», «Είναι μεγάλος ο Θεός», «Η λεύκα» κ.ά.), κυκλοφόρησαν σε δίσκο, στις 14 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Τον δίσκο μοιραζόταν ερμηνευτικά με τον Κώστα Χατζή και τον Φίλιππο Νικολάου.
Επίσης, συμμετείχε στο δίσκο του Χρήστου Λεοντή “Δώδεκα παρά πέντε” σε στίχους Σώτιας Τσώτου, Τάσου Μιχαηλίδη και Γιάννη Νεγρεπόντη, με τραγούδια που είχαν σαφείς υπαινιγμούς για το αυστηρό πολιτικό καθεστώς της εποχής («Έρημο πουλί», «Έναν καιρό», «Άσπρο μου ρόδο», «Ζωή να σε χαρώ» κ.ά.). Ο Λεοντής είχε αναφέρει σε συνεντεύξεις του ότι από τις πολλές αλλαγές των στίχων που του επέβαλε η λογοκρισία της Χούντας δεν θυμάται με ποια λόγια, τελικά, μπήκαν στο δίσκο τα τραγούδια. Μάλιστα, ο στιχουργός με το ψευδώνυμο “Μιχαηλίδης”, λόγω παρόμοιων προβλημάτων, δεν είναι άλλος από τον Βαγγέλη Γκούφα. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 26 Οκτωβρίου, και η Μαρινέλλα τον μοιραζόταν ερμηνευτικά με την Βούλα Σαββίδη και τον Γιώργο Φωτόπουλο. Η δικτατορία της εποχής δεν άφησε να παιχτούν στο ραδιόφωνο τα τραγούδια.Στις 11 Δεκεμβρίου του 1972, το ΕΙΡΤ παρουσίασε ένα ωριαίο πρόγραμμα της Γαλλικής τηλεόρασης με τίτλο “Η βασίλισσα της νύχτας” αφιερωμένο στην Μαρινέλλα. Στη Γαλλία παρουσιάστηκε με τον τίτλο “Le coeur de la Grece (Η καρδιά της Ελλάδας)” σε σκηνοθεσία του Pierre Jourdan. Εκεί, μεταξύ άλλων, η Μαρινέλλα τραγούδησε Σταύρο Ξαρχάκο και Νίκο Γκάτσο. Δυο τραγούδια αυτών, τα «Μη λυγίσετε παιδιά (Liberté)» και «Όλα είναι τυχερά (Tout est question de chance)», κυκλοφόρησαν μόνο στη Γαλλία σε δίσκο 45′ στροφών, σε ενορχήστρωση του συνθέτη. Παράλληλα στην Ελλάδα, εμφανίστηκε στην “Αθηναία” με τον Μάριο Κώστογλου και ηχογράφησε σε ενορχήστρωση του Μίμη Πλέσσα το δίσκο “Αθάνατα ρεμπέτικα”, που κυκλοφόρησε στις 24 Νοεμβρίου.
Τον Φεβρουάριο του 1973, η Μαρινέλλα εκπροσώπησε την Ελλάδα στην πρώτη της συμμετοχή στο φεστιβάλ Midem των Καννών με τρία τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Επίσης, ερμήνευσε τα τραγούδια «Πού πάνε εκείνα τα παιδιά (My reason)» και «Παλικάρι μου» στο μουσικό ντοκυμαντέρ “Το μπουζούκι” σε σκηνοθεσία Βασίλη Μάρου για το BBC, ενώ κυκλοφόρησαν σε δυο δίσκους ζωντανές ηχογραφήσεις από τις εμφανίσεις της στο “Stork” και το “Μarinella’s”, με τον τίτλο “Μια βραδιά με τη Μαρινέλλα” (στις 16 Μαρτίου του 1972) και αντίστοιχα “Μια βραδιά με τη Μαρινέλλα no. 2” (στις 6 Απριλίου του 1973). Η Μαρινέλλα, ήταν η πρώτη Ελληνίδα τραγουδίστρια που έκανε ζωντανή ηχογράφηση του προγράμματος της και κυκλοφόρησε σε δίσκο. Στις 9 Οκτωβρίου, κυκλοφόρησε το δίσκο “Αλβανία” σε μουσική Γιώργου Κατσαρού και στίχους Πυθαγόρα, αφιερωμένο στην Εποποιία του 1940. Η “Αλβανία”, ήταν ουσιαστικά η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά της Μαρινέλλας με συγκεκριμένους δημιουργούς αλλά και με συγκεκριμένο θέμα. Τα τραγούδια («Ο έφεδρος», «Μάνα θα τους περιμένει», «Γράμμα απ’ το μέτωπο», «Ηπειρώτισσες» κ.ά.) παρουσιάστηκαν στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά και μεταδόθηκαν απευθείας από την ΕΙΡΤ, παραμονή της 28ης Οκτωβρίου. Το τραγούδι «Μάνα μου κρύψε το σπαθί» θεωρήθηκε αντιστασιακό και απαγορεύτηκε από τη Χούντα. Την ίδια τύχη είχαν λίγο καιρό νωρίτερα και τα τραγούδια «Ντρίγκι, ντρίγκι μάνα μου (Velvet mornings)» και «Πού πάνε εκείνα τα παιδιά (My reason)», οι δυο διεθνείς επιτυχίες του Ντέμη Ρούσου που η Μαρινέλλα τραγούδησε σε ελληνικούς στίχους του Πυθαγόρα και κυκλοφόρησαν σε δίσκο 45′ στροφών στις 17 Ιανουαρίου.
Εκείνη την περίοδο η Μαρινέλλα, τάραξε την κοινωνία της εποχής αφού έγινε ανύπαντρη μητέρα, φέρνοντας στον κόσμο την μοναχοκόρη της, Τζωρτίνα Σερπιέρη, καρπός του έρωτα της με τον πρωταθλητή Ελλάδος στην ιππασία Φρέντυ Σερπιέρη. Τον επόμενο χρόνο, το 1974, παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγο της, τον τραγουδιστή Τόλη Βοσκόπουλο. Δύο γεγονότα που σαφώς απασχόλησαν ιδιαίτερα τον Τύπο της εποχής. Μαζί με τον Τόλη Βοσκόπουλο, εμφανίστηκαν στην “Νεράιδα”, ενώ μοιράστηκαν δυο μεγάλους δίσκους (“Μαρινέλλα & Βοσκόπουλος” και “Εγώ κι’ εσύ”), αλλά τις περισσότερες φορές μέσα στα επόμενα χρόνια, συνόδευε ο ένας τον άλλον στους προσωπικούς τους δίσκους. Ο γάμος τους κράτησε μέχρι το ’81.
Στις 24 Φεβρουαρίου, η Μαρινέλλα πρωτοτραγούδησε στην Κύπρο, στο Λήδρας Πάλλας της Λευκωσίας, ενώ στις 6 Απριλίου, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην πρώτη της συμμετοχή στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο Μπράιτον του Ηνωμένου Βασιλείου με το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού «Κρασί, θάλασσα και τ’ αγόρι μου» σε στίχους Πυθαγόρα, το οποίο κατέλαβε την ενδέκατη θέση ανάμεσα σε 17 χώρες. Μια θέση που όμως δεν εμπόδισε το τραγούδι να κάνει ευρωπαϊκή καριέρα.
Το 1975, εμφανίστηκε στη “Νεράιδα” με την Ελένη Ροδά και τον Δημήτρη Κοντολάζο, ενώ στις 30 Ιουνίου κυκλοφόρησε το δίσκο “Μαρινέλλα για πάντα”, συμπεριλαμβάνοντας δυο τραγούδια του Κώστα Χατζή («Κι’ ύστερα» και «Πάλι ύπνος δε με πιάνει») και ακόμη μία διεθνή επιτυχία του Ντέμη Ρούσσου, το «Γιατί φοβάσαι (From souvenirs to souvenirs)», σε ελληνικούς στίχους του Πυθαγόρα.
Η επόμενη επιλογή της Μαρινέλλας, που ξάφνιασε και συζητήθηκε ιδιαίτερα, αλλά και δικαιώθηκε γνωρίζοντας πλατιά υποδοχή τόσο άμεσα όσο και μέσα στο χρόνο, ήταν το πέρασμα της από τη λάμψη της πίστας στις μπουάτ της Πλάκας του ’70, και κυρίως η συνεργασία της με τον τραγουδοποιό Κώστα Χατζή. Κι’ ενώ η Μαρινέλλα, είχε ήδη ετοιμάσει τον επόμενο προσωπικό της δίσκο με τον τίτλο “Άλλη μια φορά”, με τραγούδια του Τόλη Βοσκόπουλου, της Νινής Ζαχά και του Στέλιου Ζαφειρίου («Χαμένη», «Τώρα που σε χάνω σ’ αγαπάω», «Τώρα τίποτα» κ.ά.) -είναι ένας δίσκος που θα κυκλοφορήσει τελικά για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια-, θα προκύψει η ιδέα ενός κοινού προγράμματος της με τον Χατζή, στηριγμένο εξ’ ολοκλήρου σε καινούργιο υλικό, που θα καταγραφεί ζωντανά και στην δισκογραφία.
Έτσι λοιπόν, μετά από προετοιμασία 6 μηνών, στις 28 Μαρτίου του 1976, στην Πλακιώτικη μπουάτ “Σκορπιός”, η Μαρινέλλα και ο Κώστας Χατζής παρουσίασαν το πρόγραμμα “Ρεσιτάλ” με 52 καινούργια τραγούδια του συνθέτη («Τρελός ή παλληκάρι», «Γλυκό της νιότης μου πουλί», «Όλος ο κόσμος είσ’ εσύ», «Σ’ αγαπώ», «Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει», «Η αγάπη όλα τα υπομένει» κ.α.). Ο τριπλός δίσκος που προέκυψε και κυκλοφόρησε το Πάσχα του ’76, έφτασε τις 500,000 αντίτυπα και μέχρι και σήμερα ανήκει στους 10 εμπορικότερους ελληνικούς δίσκους όλων των εποχών. Το υλικό αυτό, ήταν η βάση για μια πολύχρονη παρουσία της Μαρινέλλας στην Πλάκα. Με τον Κώστα Χατζή, ξανασυνεργάστηκαν το 1980 στο δίσκο “Ταμ – ταμ” και το 1987 στο δίσκο “Συνάντηση”.
Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου “Μουσική βραδιά” ερμηνεύοντας από το “Zoom” τραγούδια του “Ρεσιτάλ”, επίσης Χατζιδάκι με τον Γιώργο Μαρίνο, αλλά και ρεμπέτικα με την Σωτηρία Μπέλλου, που πάντα δήλωνε φανατική θαυμάστρια της.
Στις 26 Ιουλίου του 1977, η Μαρινέλλα κυκλοφόρησε το δίσκο που ηχογράφησε μαζί με τους Αθηναίους -το συγκρότημα που στα χρόνια 1962 – 1971 έκανε διεθνή καριέρα συνοδεύοντας τη Νάνα Μούσχουρη στο εξωτερικό- σε τραγούδια του Χατζή, του Χατζηνάσιου, του Βοσκόπουλου και της Νινής Ζαχά («Αντίο», «Θα ‘θελα να ήσουν», «Δεν είμ’ εγώ» κ.ά). Την ίδια χρονιά, η Μαρινέλλα με τους Αθηναίους, έκανε περιοδείες στην Αλβανία. Η Μαρινέλλα, είναι η πρώτη τραγουδίστρια άλλου κράτους που της επέτρεψαν να περάσει τα σύνορα της Αλβανίας και να τραγουδήσει εκεί. Η επιτυχία της ήταν τόσο μεγάλη, που οι εφημερίδες έγραψαν πως “Η Μαρινέλλα υπέταξε την Αλβανία με την φωνή της”.
Στις 5 Απριλίου του 1978, κυκλοφόρησε το δίσκο “Η Μαρινέλλα του σήμερα”, σε τραγούδια του Γιώργου Χατζηνάσιου, τραγούδια μοντέρνα για την εποχή τους, ρυθμικά κομμάτια αλλά και χαμηλόφωνα ερωτικά («Να παίζει το τρανζίστορ», «Σήμερα», «Δεν φταίμε εμείς» κ.α.). Ο δίσκος έκανε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Τα τραγούδια του δίσκου κινηματογραφήθηκαν στο Ηρώδειο από τον σκηνοθέτη Κώστα Κονιτσιώτη για λογαριασμό ενός σόου που θα παρουσίαζε η ελληνική και ξένη τηλεόραση. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στο νυχτερινό κέντρο “Zoom” με τον Δάκη, τους αδελφοούς Τζαβάρα, την Τζίνα Σπηλιωτοπούλου και την Νανά Αλεξανδρή.
Στις 10 Αυγούστου του 1979, κυκλοφόρησε τον δίσκο “Σ’ αγαπώ”, ενώ στο νυχτερινό κέντρο “Ζoom” πρωτοπαρουσίασε τα κοινωνικά τραγούδια του Δώρου Γεωργιάδη σε στίχους της Σώτιας Τσώτου («Αλλάζουμε», «Εγώ ζωγράφισα τη γη», «Απ’ όλα τα παιδιά ζητώ συγγνώμη» κ.α.) με τον τίτλο “Εικόνες”, που τελικά δεν τα ηχογράφησε εκείνη αλλά ο Πασχάλης, το ’83.

Δεκαετία ’80
Στις 3 Μαρτίου του 1980, η Μαρινέλλα κυκλοφόρησε το δίσκο “Η Μαρινέλλα σε τραγούδια της Βέμπο”, με 12 τραγούδια που είχε πρωτοπεί η Σοφία Βέμπο, το νεανικό της ίδαλμα («Να με παίρνανε τα σύννεφα», «Χαράμι», «Πάρε πια το δρόμο σου», «Για ‘σένα» κ.α.).
Τον χειμώνα του ίδιου χρόνου, συνεργάστηκε ξανά με τον Κώστα Χατζή στο πρόγραμμα “Το ταμ – ταμ” στη μπουάτ “Σκορπιός”. Ο δίσκος που προέκυψε από αυτή την παράσταση, κυκλοφόρησε στις 11 Νοεμβρίου και ξεπέρασε τις 100,000 σε πωλήσεις και έγινε πλατινένιος. Μέσα στη δισκογραφία της Μαρινέλλας, είναι σαφώς ο δίσκος με τις περισσότερες κοινωνικές αναφορές αλλά και αυτός που το μουσικό του άκουσμα, φτάνει στις άκρες της παράδοσης.
Το 1981, παρουσίασε στο “Zoom” τα τραγούδια από την συνεργασία της με τον Αντώνη Στεφανίδη και τη Σώτια Τσώτου στο δίσκο “Για σένανε μπορώ” («Καρδούλα μου δε σε μαλώνω», «Ξεγελώ τον καθένα», «Τα μεσάνυχτα» κ.ά.), ενώ ερμήνευσε τραγούδια από διάσημα μιούζικαλ (Evita, Hello Dolly, Jesus Christ Superstar, West side story κ.α.). Ο Τύπος της εποχής έγραψε “Η Μαρινέλλα φέτος στο Zoom της οδού Κυδαθηναίων, μας έκανε να ξεχάσουμε ν’ ανάψουμε τσιγάρο”.

Την ίδια χρονιά, συμμετείχε στη συναυλία για την επέτειο των 30 χρόνων μουσικής του Μίμη Πλέσσα, στο θέατρο Λυκαβηττού, ερμηνεύοντας τραγούδια του δημιουργού (λ.χ. «Άνοιξε πέτρα», «Άμα δείτε το φεγγάρι», «Απόψε σε θέλω» κ.ά.), δίπλα στον Στράτο Διονυσίου και τον Γιάννη Πουλόπουλο.
Στις 9 Αυγούστου του 1983, κυκλοφόρησε το δίσκο “Για σένα τον άγνωστο” σε τραγούδια του Γιώργου Χατζηνάσιου («Καμιά φορά», «Είσαι ποτάμι» κ.α.), ενώ φεύγοντας μετά από χρόνια από την Πλάκα, εμφανίστηκε στον “Διογένη” της λεωφόρου Συγγρού, με τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Δημήτρη Κοντολάζο και την Ελένη Δήμου.
Στις 29 Ιουλίου του 1984, κυκλοφόρησε το δίσκο “Μεγάλες στιγμές”, τραγουδώντας με το δικό της τρόπο, χαρακτηριστικά τραγούδια κορυφαίων συνθετών με τους οποίους δεν συναντήθηκε -σχεδόν ποτέ- η προσωπική της καριέρα (λ.χ. Δήμο Μούτση, Μάνο Λοίζο, Διονύση Σαββόπουλο, Χατζιδάκι, Σπανό κ.α.) και εμφανίστηκε στη “Νεράιδα” με την Μαργαρίτα Ζορμπαλά και την Κωνσταντίνα.
Στις 26 Φεβρουαρίου του 1985, κυκλοφόρησε το δίσκο “Η αγάπη μας” με τραγούδια του Μάριου Τόκα, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Σπύρου Παπαβασιλείου και του Αλέξη Παπαδημητρίου («Αν σ’ αγαπούσα πιο λίγο», «Έχω την πιο ωραία αγάπη», «Είσαι παντού και πουθενά» κ.α.). Στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, την συνόδεψε ο Μανώλης Λιδάκης. Την ίδια χρονιά, συνεργάστηκε στη “Νεράιδα” με τον Αντώνη Καλογιάννη και την Μαντώ, ενώ σύμπραξε στην ηχογράφηση ενός maxi single με άλλους 24 Έλληνες τραγουδιστές (Ελένη Δήμου, Χάρις Αλεξίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χάρης Βαρθακούρης, Φίλιππος Νικολάου, Αλέκα Κανελλίδου, Πασχάλης, Βίκυ Μοσχολιού, Δημήτρης Μητροπάνος, Ελπίδα, Δούκισσα, Τάκης Μπινιάρης, Βλάσσης Μπονάτσος, Αντώνης Καλογιάννης, Γιώργος Πολυχρονιάδης, Χριστιάνα, Τόλης Βοσκόπουλος, Άννα Βίσση, Γιάννης Πάριος, Λίτσα Διαμάντη, Δάκης, Μπέσσυ Αργυράκη, Τάνια Τσανακλίδου, Κώστας Τουρνάς, Κώστας Χατζής), με το τραγούδι του Αλέξη Παπαδημητρίου «Για τα παιδιά» σε στίχους Φίλιππου Νικολάου, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν για τα ταλαιπωρημένα παιδιά όλου του κόσμου.
Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, στο “Zoom” της Θεσσαλονίκης εμφανίστηκε με τη Βίκυ Μοσχολιού, την Άννα Βίσση, την Κωνσταντίνα και τη Ντίνα Καμπάκη. Μαζί, τραγούδησαν Χατζιδάκι, Μαρκόπουλο, Ζαμπέτα, Καλδάρα κ.ά. και εντυπωσίασαν («Οι αδελφές Τατά», «Όχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε», «Η Μαλάμω», «Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα» κ.α.).
Στις 11 Απριλίου του 1986, κυκλοφόρησε το δίσκο “Μια νύχτα” με τραγούδια του Γιάννη Αξιώτη, του Αλέξη Παπαδημητρίου και της Νινής Ζαχά («Αν δεν τα ζούσαμε», «Τώρα εγώ», «Δεν πεθαίνεις» κ.α.).
Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Γιάννη Πάριο, στη “Νεράιδα”, κυκλοφόρησε τον δίσκο “Συνάντηση” με τον Κώστα Χατζή, ενώ πραγματοποίησαν κοινές εμφανίσεις στην Κύπρο. Επίσης, συμμετείχε στο δίσκο “Ριγκ” των Τάκη Μπουγά και Κώστα Τριπολίτη, ερμηνεύοντας τα τραγούδια «Ψεύτικη απάντηση ενός απογεύματος» και «Τηλεφωνώ» σε στίχους Κώστα Άλλου. Τον δίσκο μοιραζόταν ερμηνευτικά με την Τάνια Τσανακλίδου και την Αλέκα Κανελλίδου. Τον Αύγουστο του 1987 συναντιέται επαγγελματικά ξανά με τον Κώστα Χατζή και κυκλοφορεί τον δίσκο “Συνάντηση” ερμηνεύοντας 12 τραγούδια σε μουσική επένδυση του ιδίου και σε στίχους της Σώτιας Τσώτου και του Γιάννη Τζουανόπουλου, συνάμα πραγματοποιεί μια σειρά από συναυλίες στην Κύπρο.
Το 1988, αλλάζει δισκογραφική εταιρεία ύστερα από 20 χρόνια, και κυκλοφορεί το Δεκέμβριο τον δίσκο “Τολμώ” από την MINOS-EMI, ενώ συμμετείχε στο δίσκο του Γιάννη Πάριου “Πιστός” τραγουδώντας μαζί του το τραγούδι του Αλέξη Παπαδημητρίου «Και να που γύρισες» σε στίχους Γιάννη Πάριου.
Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, ήταν το πρόσωπο που πρωταγωνίστησε στην μετατροπή του ιστορικού κινηματογράφου “Rex” της οδού Πανεπιστημίου, σε Music Hall. Άρθρα στον Τύπο της εποχής, έγραφαν το πώς με περισσότερα από 300,000,000 δραχμές, το καμμένο “θλιβερό ερείπιο”, μετετράπη σε θέατρο “με σκηνή μεγαλύτερη και από αυτήν της Όπερας του Παρισιού”. Την καινούργια του εποχή εγκαινίασε η Μαρινέλλα -με την εικαστική προσφορά του Γιάννη Τσαρούχη- και ο Βασίλης Τσιβιλίκας, με ουσιαστικά μουσικοθεατρικές “ρεβύ” σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή.
Η μουσική παράσταση συνεχίστηκε και το 1989, παρουσιάζοντας τον καινούργιο της δίσκο “Είσαι μια θύελλα”. Στο πρόγραμμα -αντί του Τσιβιλίκα- προστέθηκε η ηθοποιός Δήμητρα Παπαδοπούλου και ο Σταμάτης Φασουλής.

Δεκαετία ’90
Το Δεκέμβριο 1990, κυκλοφόρησε το δίσκο “Λέγε μου Σ’ αγαπώ” με τραγούδια του Τάκη Μουσαφίρη («Ένας φίλος», «Αρκεί να ‘ρθεις», «Θέλω να τ’ ακούω» κ.α.) και εμφανίστηκε στη “Νεράιδα” με τον Αντώνη Καλογιάννη. Την επόμενη χρονιά, το 1991, εμφανίστηκε στον ίδιο χώρο με τον Γιάννη Πάριο. Η επόμενη εμφάνιση της, ήταν στο “Mirage” της Θεσσαλονίκης, με την Σοφία Βόσσου, ενώ ετοίμασε μια μεγάλη περιοδεία σε Βόρεια Αμερική και Καναδά μαζί με τη Βόσσου και τον Μανώλη Μητσιά η οποία στέφθηκε με επιτυχία. Η Μαρινέλλα χόρεψε το “Libertango” του Άστορ Πιατσόλα με τον Δημήτρη Παπάζογλου και εντυπωσίασε. Από το 1992 και μετά, η Μαρινέλλα περιόρισε τις εμφανίσεις της στα νυχτερινά κέντρα.

Τον Φεβρουάριο του 1993, ο Σταμάτης Φασουλής σκηνοθέτησε το τηλεοπτικό σόου “Μαρινέλλα και χθες και σήμερα και αύριο”, παρουσιάζοντας την καλλιτεχνική της πορεία. Στο αφιέρωμα αυτό, συμμετείχαν ο Γιώργος Νταλάρας και ο Κώστας Χατζής, ενώ χόρεψε εικοσιμελές μπαλέτο με επικεφαλή τον Δημήτρη Παπάζογλου. Η Μαρινέλλα ηχογράφησε εκ νέου -για τις ανάγκες του σόου- τα τραγούδια που την καθιέρωσαν και παρουσίασε την καινούργια δισκογραφική της δουλειά “Το ξημέρωμα του έρωτα” σε μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη, Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Ιφιγένειας Γιαννοπούλου, Φωτεινής Δούρου. Την ίδια χρονιά, πραγματοποίησε περιοδεία στην Αυστραλία, ενώ συμμετείχε σε μια τιμητική βραδιά για τον κυβερνήτη της Βικτόρια.
Το 1994, εμφανίστηκε στο Αμφιθέατρο της Σχολής Τυφλών στη Λευκωσία, καλεσμένη του συνθέτη Δώρου Γεωργιάδη και τραγούδησε συνοδευόμενη από τη χορωδία της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου (λ.χ. «Οι τρελοί», «Εγώ ζωγράφησα τη γη», «Απ’ όλα τα παιδιά ζητώ συγγνώμη», «Πίσω από τις καλαμιές», «Σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά» κ.α.).
Την άνοιξη του 1995, έκανε περιοδεία στην Αλβανία για δεύτερη φορά, ενώ στις 24 Ιουλίου, έπαιξε ως η Κορυφαία του Χορού σε ένα πρόγραμμα με μελοποιημένα χορικά από Τραγωδίες του Ευριπίδη, που μελοποίησαν για παλαιότερες θεατρικές παραστάσεις ο Χρήστος Λεοντής, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Γιώργος Κουρουπός και ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης. Η παράσταση είχε τον τίτλο “Γυναικών πάθη” και παρουσιάστηκε στο Ωδείον Ηρώδη του Αττικού, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη. Ο Κραουνάκης μελοποίησε ειδικά για την παράσταση τον «Θρήνο της Εκάβης» σε μετάφραση Τάσου Ρούσσου. Η Μαρινέλλα ερμήνευσε τα χορικά «Ίλιον (Τρωάδες)», «Τίποτα – τίποτα (Τρωάδες)», «Αλκυόνα (Εκάβη)», «Θεοί του Κάτω Κόσμου (Εκάβη)», «Του έρωτα μέγα κακό (Μήδεια)» και «Άξιο των γυναικών το γένος (Μήδεια)» σε μεταφράσεις και στίχους των Γιώργου Χειμωνά, Τάσου Ρούσσου, Λίνας Νικολακοπούλου και Θρασύβουλου Σταύρου. Η παράσταση περιόδευσε σε αρχαία θέατρα της Ελλάδας. Μάλιστα, σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη στη Θεσσαλονίκη, η Μαρινέλλα δήλωσε πως θα βγει διπλός δίσκος για καθαρά ιστορικούς και συλλεκτικούς λόγους. Ο δίσκος όμως, δεν κυκλοφόρησε. Η παράσταση αυτή, απέσπασε ποικίλα σχόλια και ο θεατρολόγος Κώστας Γεωργουσόπουλος έγραψε πως “Ήταν ο καλύτερος Χορός των τελευταίων 20 χρόνων”.
Τον χειμώνα του ίδιου χρόνου, εμφανίστηκε ξανά στο “Rex”, έχοντας μαζί της πολλούς νέους τραγουδιστές (Αλέξανδρος Χατζής, Δημήτρης Κόκκοτας, Χαρά Κεφαλά, Αναστασία Ζαννή κ.α.), ενώ παρουσίασε τα τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου για την τηλεοπτική σειρά του Κώστα Κουτσομύτη “Πρόβα νυφικού”, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ντόρας Γιαννακοπούλου. Επίσης, ηχογράφησε το τραγούδι του Αλέξη Παπαδημητρίου “Έξι μήνες” σε στίχους Άγγελου Πυριόχου στον δίσκο “Εν πλω”, που είχε ως θεματολογία τον έλληνα ναυτικό. Τον δίσκο, μοιράστηκε ερμηνευτικά με τους Νίκο Κούρκουλο, Κωνσταντίνα, Γιάννη Πάριο, Δημήτρη Μητροπάνο, Μαντώ και Αντώνη Καλογιάννη.
Το 1997, υπόγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία BMG/RCA και εγκαινίασε την “Πύλη Αξιού” της Θεσσαλονίκης παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα μαζί με τον Στέφανο Κορκολή. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το δίσκο “Για πρώτη φορά” με τραγούδια του συνθέτη («Έλα απόψε σαν βαρδάρης», «Βασανισμενη Κυριακή», «Σαν να ‘ταν χθες» κ.ά.).
Στις 27 Απριλίου του 1998, η Μαρινέλλα παρουσίασε το πρόγραμμα “Η Μαρινέλλα τραγουδά και θυμάται” στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με στόχο την ενίσχυση του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος Παιδικής Προστασίας, σε επιμέλεια του Λάμπρου Λιάβα. Η Μαρινέλλα ερμήνευσε Αττίκ, Χρήστο Χαιρόπουλο, Γιαννίδη, Τσιτσάνη, Σουγιούλ κ.ά. Τα δημοσιεύματα της εποχής έγραφαν για την “άφθαρτη” φωνή της και την “ωριμότητα” της έκφρασης της. Η μουσική παράσταση παρουσιάστηκε στο Ωδείον Ηρώδη του Αττικού καθώς και σε ανοιχτά θέατρα σε όλη την Ελλάδα, ενώ ο διπλός ψηφιακός δίσκος που προέκυψε, έγινε πλατινένιος.
Την επιτυχία της πρώτης μουσικής παράστασης στο Μέγαρο, ακολούθησε ακόμη μία, τον Σεπτέμβριο του 1999, με τον τίτλο “Με βάρκα το τραγούδι”, που έκανε αρχή στο Θέατρο Γης της Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε, το Ωδείον Ηρώδη του Αττικού, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών καθώς και το Ο.Α.Κ.Α με 25,000 θεατές. Η Μαρινέλλα ερμήνευσε τραγούδια της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου (λ.χ. “Άντρα μου πάει”, “Luna rossa”, “Piensa en mi”, “Rom”, “Μισιρλού”, “Περβόλια”, αλλά και το “Κλαις” μαζί με τη φωνή της Σοφίας Βέμπο, μιας φωνής πρότυπο για τη Μαρινέλλα, μαζί με αυτή της Καίτης Μπελίντα).

Δεκαετία 2000
Το 2000, η Μαρινέλλα αποδέχτηκε την πρόταση του σκηνοθέτη Κώστα Κουτσομύτη να πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου “Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες” του Γιάννη Ξανθούλη. Η Μαρινέλλα υποδύθηκε την Μαρίκα Σουέζ, μια θεατρίνα ενός ιδιότυπου μπουλουκιού, που έδινε παραστάσεις σε λουτροπόλεις εξαθλιωμένες απ’ τους πολέμους, στα χρόνια του Εμφυλίου. Η τηλεοπτική σειρά προβλήθηκε από την ΕΤ-1, ενώ τα τραγούδια της σειράς έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης («Νύχτα θεά», «Ό,τι τραγουδώ», «Ξέχασέ μας» κ.α.). Στο πλευρό της, στάθηκε η Κάτια Δανδουλάκη, ο Γιώργος Βογιατζής και ένας μεγάλος θίασος αξιόλογων ηθοποιών (Γιώργος Χριστοδούλου, Υβόννη Μαλτέζου, Νατάσσα Μανίσαλη, Άγγελος Παπαδημητρίου, Χρήστος Στεργιόγλου, Θάλεια Ματίκα, Μαρίνα Ψάλτη, Σία Κοσκινά, Δήμος Γιγαντάκης κ.α.).

Στις 4 Μαρτίου του 2001, τραγούδησε για φιλανθρωπικό σκοπό στο ξενοδοχείο “Intercontinental”, σε κλειστό κύκλο καλεσμένων, συνεισφέροντας στο έργο αγάπης και κοινωνικής μέριμνας του φιλανθρωπικού σωματείου “Αρωγή”, για την ανέγερση σταθμού για παιδιά με ειδικές ανάγκες στο Δήμο Αχαρνών. Το σωματείο, σε αναγνώριση της προσφοράς της, την ανακήρυξε ως πρέσβειρα του.
Τον Μάιο του 2002, συμμετείχε στην επέτειο των 50 χρόνων μουσικής του Μίμη Πλέσσα, στη μουσική παράσταση “Ιωβηλαίον”, στο Ωδείον Ηρώδη του Αττικού, ερμηνεύοντας τραγούδια του δημιουργού δίπλα στον Δημήτρη Μητροπάνο και την Ελευθερία Αρβανιτάκη (λ.χ. «Μην του μιλάτε του παιδιού», «Το φεγγάρι πάνωθε μου», «Έκλαψα χθες», «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» κ.α.).
Τον Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, τραγούδησε με τον Γιώργο Νταλάρα έπειτα από 30 χρόνια. Η παράσταση απέσπασε θερμότατες κριτικές από τον Τύπο, ο οποίος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην επανένωση των δύο καλλιτεχνών. Λόγω της μεγάλης ζήτησης που είχαν οι πέντε συναυλίες του Νοεμβρίου, και ύστερα από απαίτηση του κοινού, οι συναυλίες επαναλήφθηκαν τον Φεβρουάριο του 2003 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Οι συναυλίες επαναλήφθηκαν και σε ανοιχτούς χώρους στην Ελλάδα και ακολούθησαν συναυλίες σε Κύπρο, Αμερική, Καναδά, Αγγλία και Αυστραλία. Οι συναυλίες στην Αμερική αναφέρθηκαν εκτενώς και σε μεγάλα έντυπα. Στις 10 Απριλίου του 2003, οι New York Times έγραψαν για την Μαρινέλλα: “Her voice was earthy and strong, and she had the presence of an actress as she danced a few teasing steps or brought dignity to longing / Γήινη φωνή με μεγάλη γκάμα που συναρπάζει και εκφραστικότητα που ταιριάζει σε ντίβες του θεάτρου” (by Jon Pareles).
Το 2004, γράφτηκε στον Τύπο, ότι η Μαρινέλλα θα υποδυόταν τη “Μάνα κουράγιο” του Μπρεχτ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Τελικά, αντί αυτής, παρουσιάστηκε η μουσική παράσταση “Φωνή από φως”, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή (στις 29, 31 Μαρτίου και στις 2, 3, 5 Απριλίου). Η Μαρινέλλα, ερμήνευσε τραγούδια από την πολυετή της καριέρα (λ.χ. «Θα τραγουδήσω», «Αεροπλάνο», «Ο κυρ Αντώνης», «Απόψε σε θέλω», «Πόσο λυπάμαι», «Τα λόγια και τα χρόνια», «Μια στεναχώρια έχω απόψε» κ.α.), ενώ πρωτοπαρουσίασε τα τραγούδια από την επόμενη δισκογραφική της δουλειά με τον Νίκο Αντύπα και τη Λίνα Νικολακοπούλου, με τον τίτλο “Άμμος ήτανε” που κυκλοφόρησε λίγο καιρό μετά.
Την ίδια χρονιά, ύστερα από μια μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, στις 7 Αυγούστου, συμμετείχε στη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στα εγκαίνια της γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου, τραγουδώντας σόλο το τραγούδι «Δρόμοι παλιοί» σε ποίηση του Μανώλη Αναγνωστάκη και τα τραγούδια «Βράχο – Βράχο τον καημό μου» και «Παράπονο» με τον Γιώργο Νταλάρα. Λίγες μέρες μετά, στις 29 Αυγούστου, συμμετείχε και στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2004), τραγουδώντας μεταξύ άλλων το τραγούδι του Χαράλαμπου Βασιλειάδη “Άναψε το τσιγάρο”, σε στίχους Γεράσιμου Κλουβάτη.
Στις 8 Μαρτίου του 2005, το μηνιαίο περιοδικό Life & Style σε συνεργασία με τα καταστήματα καλλυντικών Notos Galleries βράβευσαν τη Μαρινέλλα ως “Eρμηνεύτρια της Χρονιάς”, σε μια κοσμική εκδήλωση στο Fever, η οποία προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι ALPHA, με τίτλο “Γυναίκες Της Χρονιάς 2004”.
Στις 7 Ιουλίου, εμφανίστηκε στη συναυλία – αφιέρωμα για τη Βίκυ Μοσχολιού, στο “Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη”. Τραγούδησε τις επιτυχίες της ερμηνεύτριας μαζί με τις Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γλυκερία, Τάνια Τσανακλίδου, Μελίνα Κανά, Μελίνα Ασλανίδου και Ανδριάνα Μπάμπαλη. Η μουσική παράσταση, με τον τίτλο “Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ”, ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε την άνοιξη του επόμενου χρόνου.
Τον χειμώνα του ίδιου χρόνου, η Μαρινέλλα κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Τίποτα δεν γίνεται τυχαία” με τραγούδια του Γιώργου Θεοφάνους, ενώ εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή της Έλενας Κατρίτση “Privé”, παρουσιάζοντας την καινούργια της δουλειά.

Στις 29 και 30 Μαΐου του 2006, η Μαρινέλλα τραγούδησε για φιλανθρωπικό σκοπό, στο Ωδείον Ηρώδη του Αττικού, με δυο συναυλίες που είχαν τον τίτλο “Η Μαρινέλλα τραγουδά την ελπίδα”, για την ενίσχυση του συλλόγου “Ελπίδα” στην προσπάθεια ανέγερσης του πρώτου παιδιατρικού ογκολογικού νοσοκομείου στην Ελλάδα. Η Μαρινέλλα, ερμήνευσε τις επιτυχίες της με τη συνοδεία της παιδικής χορωδίας του Σπύρου Λάμπρου (λ.χ. «Άναψε φώτα», «Τολμώ», «Γιατί φοβάσαι», «Συμβιβαζόμαστε», «Τα παλληκάρια», «Έλα γι’ απόψε», «Αλεξάνδρεια», «We are the world», κ.α.). Στην πρώτη συναυλία, ανέβηκε στη σκηνή ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδώντας μαζί της το «O Mare e tu» και το «Πριν το τέλος». Στην δεύτερη συναυλία, ανέβηκε ο Αντώνης Ρέμος τραγουδώντας μαζί της το «Σ’ αγαπώ» και το «Είσαι παντού και πουθενά».
Στις 1, 2 και 3 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών αφιέρωμα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, με τον τίτλο “Θα πιω απόψε το φεγγάρι”. Στο αφιέρωμα συμμετείχαν -εκτός από την Μαρινέλλα- ο Γιώργος Νταλάρας, ο Κώστας Μακεδόνας, η Γλυκερία, η Μελίνα Ασλανίδου και το συγκρότημα ONAR. Οι παραστάσεις επαναλήφθηκαν και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τον Μάιο του επόμενου χρόνου.
Τον χειμώνα του ίδιου χρόνου, η Μαρινέλλα αποφάσισε να επιστρέψει στη νυχτερινή διασκέδαση. Βρέθηκε στο “Αθηνών Αρένα” με τον Αντώνη Ρέμο για δυο χρονιές.
Το 2008, πήρε μέρος στις συναυλίες με τίτλο “Τραγουδώ το νησί μου” σε μουσική του Γιώργου Θεοφάνους τραγουδώντας με τον Πέτρο Γαιτάνο και τον Αντώνη Ρέμο κύπριους ποιητές, στην Τάφρο Ντ’Αβίλα της Λευκωσίας (11 Σεπτεμβρίου) και στο Ωδείον Ηρώδη του Αττικού (7, 8 Οκτωβρίου). Συμμετείχαν οι Άλεξ Παναγής, Γιωργής Τσουρής και Μαριάμ Βενιζέλου, ενώ συνόδευε η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου υπό τη διεύθυνση Γιώργου Ζαχαρίου και η χορωδία του Άρη Λεμεσού. Η Μαρινέλλα, ερμήνευσε τα τραγούδια «Άδεια θρανία» σε ποίηση Ανδρέα Παστελλά, «Σήμερον που σ’ αντίκρυσα» σε ποίηση Αντωνούς Αυξεντίου, «Η λησμονημένη» σε ποίηση Μάνου Κράλη, «Το τελευταίο λεωφορείο» σε ποίηση Κυριάκου Χαραλαμπίδη, «Το γράμμα και η οδός» σε ποίηση Γιάννη Παπαδόπουλου κ.α.
Στις 6 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, εμφανίστηκε στο “Διογένης Studio” με τον Γιάννη Πάριο. Σύμφωνα με την εφημερίδα “Το ΒΗΜΑ της Κυριακής” (1/2/2009), μέχρι τον Φεβρουάριο του 2009 παρακολούθησαν το πρόγραμμα τους πάνω από 80.000 θεατές. Οι εμφανίσεις τους, τελείωσαν στις 5 Απριλίου του επόμενου χρόνου.
Στις 17 Ιουνίου του 2009, το μηνιαίο περιοδικό Life & Style βράβευσαν για τρίτη φορά τη Μαρινέλλα ως “Eρμηνεύτρια της Χρονιάς”, σε μια κοσμική εκδήλωση στο Αθηνών Αρένα, η οποία προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι STAR, με τίτλο “Γυναίκες της Χρονιάς 2008”.
Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, η Μαρινέλλα συμμετείχε σε δυο συναυλίες – αφιερώματα στο Στέλιο Καζαντζίδη -ύστερα από δική της πρωτοβουλία- με τον τίτλο “Η φωνή ζει” (στις 18 Σεπτεμβρίου στο Καλλιμάρμαρο στάδιο της Αθήνας και στις 23 Σεπτεμβρίου στο Καυταντζόγλειο Στάδιο της Θεσσαλονίκης), για τις ανάγκες ανέγερσης ενός ξενώνα για ορφανά και απροστάτευτα παιδιά με ειδικές ανάγκες του σωματείου κοινωνικής μέριμνας “Αρωγή”. Δίπλα της στάθηκαν ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Γλυκερία και ο Πασχάλης Τερζής.
Την περίοδο 2008-2010 πρωταγωνίστησε στο μιούζικαλ «Μαρινέλλα, Το Μιούζικαλ», που είχε ως θέμα τη ζωή της.

Το 2012 συνεργάστηκε με τον συνθέτη Γιώργο Θεοφάνους. Το καλοκαίρι του 2012, έκανε περιοδεία μαζί με τη Νατάσα Θεοδωρίδου συνεχίζοντας την πετυχημένη τους συνεργασία, σε Αμερική και Αυστραλία.

2017: Μαρινέλλα - Τάκης Ζαχαράτος "Στον καθρέφτη του Παλλάς", Σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, Στο θέατρο Παλλάς
Τη μουσική της παράστασης έγραψε και ενορχήστρωσε ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, τις χορογραφίες ετοίμασε ο Δημήτρης Παπάζογλου, τα σκηνικά ο Μανόλης Παντελιδάκης, τα κοστούμια η Ντένη Βαχλιώτη και τους φωτισμούς η Ελευθερία Ντεκώ.Τη Μαρινέλλα και τον Ζαχαράτο πλαισιώνουν 10 νέα ταλαντούχα παιδιά, που χορεύουν και τραγουδούν, καθώς και ζωντανή ορχήστρα.

Η Μαρινέλλα είναι μια γυναίκα με ταλέντο, γοητεία, λάμψη και ομορφιά! Είναι μια γυναίκα αποφασισμένη να δουλέψει σκληρά όταν χρειαστεί. Δεν της χαρίστηκε κάτι. Σε κανέναν δεν χαρίζεται τίποτα. Έφτιαξε μια καριέρα και συγχρόνως έζησε και μια ζωή! Το ίδιο ολοκληρωμένες και οι δυο!