Είδαμε "Χορεύοντας στο σκοτάδι" στον Πολυχώρο Vault

Κάτι ασύλληπτο και συνάμα μοναδικό και υπέροχο συμβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Vault! Κάποιοι συνάδελφοι και φίλοι το χαρακτήρισαν ως μοναδικό μιούσικαλ τσέπης. Είναι πολύ όμορφος αυτός ο χαρακτηρισμός, πραγματικά, ίσως εστιάζεται στο ό,τι ο χώρος είναι μικρός και ότι είναι πραγματικά ένας άθλος να ανέβει ένα μιούζικαλ εκεί. δεν διαφωνούμε, όμως αυτό που ζήσαμε στην παράσταση αυτή, αυτήν την έκρηξη συναισθημάτων και αυτό το μεγαλειώδες ανέβασμα είναι λίγος ο χαρακτηρισμός αυτός.

Έχει περάσει μία εβδομάδα από τότε που είδαμε το "Χορεύοντας στο σκοτάδι" του Λαρς Φον Τρίερ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά και ακόμα δεν μπορούμε να βάλουμε σε τάξη τα συναισθήματα μας. Ο Καρατζιάς μας απέδειξε περίτρανα για άλλη μία φορά πόσο μεγάλος σκηνοθέτης είναι και έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά. Σε κάθε καινούργια του δουλειά ξεπερνάει τον εαυτό του και τολμάει να δοκιμάζεται σε καινούργια πράγματα. Φέτος το διπλό του στοίχημα ήταν απόλυτα επιτυχημένο! Από την μία η "Ψιλικατζού", αυτή η υπέροχη ιστορία που τόσο μοναδικά μεταφέρθηκε στην σκηνή και το εκπληκτικό και σοκαριστικό μιούσικαλ - θα λέγαμε - του Τρίερ. Με την μοναδική του σκηνοθεσία αλλά και την υπέροχη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη, δημιουργήθηκε μία παράσταση πραγματικό διαμάντι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις μεγάλες παραγωγές. Έχουμε κατά περιόδους τονίσει πως το θέατρο είναι μία τέχνη καθαρά ανθρωποκεντρική και οφείλει να είναι και να παραμείνει τέτοια! Στην σκηνή του Vault με την υπέροχη σκηνοθετική ματιά του Καρατζιά παρακολουθούμε και ζούμε ένα καθαρά ανθρωποκεντρικό δράμα, μακριά από σκηνοθετικά εφέ και τερτίπια σε τέτοιο βαθμό ώστε να συμπάσχουμε μαζί με την κεντρική ηρωίδα μέχρι την κορύφωση όπου το μισό και πλέον κοινό ξεσπάει σε κλάματα.

Όλο αυτό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την μαγευτική ερμηνεία της Δήμητρας Κολλά! Δεν πάτησε καθόλου στην Σέλμα της ταινίας του Τρίερ, έδωσε μία άλλη οπτική, μία άλλη ευαισθησία, τόσο διαφορετική που δίνει απόλυτα το δικό της στίγμα. Αν πάλι κάποιος θέλει να μπει στην σύγκριση, το δέλεαρ άλλωστε είναι μεγάλο, αντιλαμβάνεται πόσο ανώτερη ερμηνευτικά είναι η Κολλά. Εξίσου εκπληκτική και στο τραγούδι, φοβερή φωνή γεμάτη ερμηνευτική δεινότητα και συναίσθημα. Όλος ο θίασος είναι υπέροχος, τόσο ερμηνευτικά, όσο και φωνητικά. Για άλλη μία φορά μας εντυπωσίασε ο Θοδωρής Αντωνιάδης με την υπέροχα ευαίσθητη προσέγγιση του στον ρόλο του Τζεφ και βέβαια την σπουδαία φωνή του. 

Οι εννέα ηθοποιοί, κάποιοι εξ' αυτών σε πολλαπλές διανομές, κεντάνε επί σκηνής και σε παρασύρουν με τις ερμηνευτικές, μουσικές και χορευτικές τους δυνατότητες. Επιπλέον, καθόλη την διάρκεια της παράστασης, όλοι οι ηθοποιοί βρίσκονται στη σκηνή και συναισθάνεσαι μαζί τους την ροή και πλοκή του έργου.

Μια παράσταση μοναδική από κάθε άποψη. Από τις καλύτερες που έχουμε δει την φετινή σεζόν. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για το αρτιότατο αποτέλεσμα. Μην την χάσει κανείς!

Παναγιώτης Πετρόπουλος, Γιώργος Λιναρίτης