Η Κατερίνα Κούκα επιστρέφει δυναμικά με το νέο της τραγούδι: Τα Βήματα!

Δέκα χρόνια πέρασαν από την τελευταία δισκογραφική δουλειά της Κατερίνας Κούκα και τώρα κάνει «Τα βήματα» της τα νέα. 

Ένα τραγούδι δημιουργημένο για την ίδια με μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια δυνατή συνάντηση και για τους τρεις. Όπως κάθε γεγονός που περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να συμβεί. Η ωριμότητα και ο καθαρός συναισθηματισμός στη φωνή της ερμηνεύτριας δίνει στον ακροατή τον χώρο και την αφορμή να αισθανθεί κάθε λέξη του τραγουδιού. Είναι η αρχή ενός νέου ταξιδιού που αναμένεται να έχει πολλούς σταθμούς στην καρδιά όσων γνωρίζουν να αγαπούν τραγούδια και να τα κάνουν μέρος της δικής τους ζωής.

Κάθε νέο τραγούδι είναι μία γέννα. Πηγή έμπνευσης, συναισθημάτων, έκφρασης και επαφής. Η ομάδα του musicity.gr κάθε εβδομάδα επιλέγει και εμπνέεται από ένα τραγούδι για το οποίο γράφεται μία νέα ιστορία από την Αντιγόνη Κολοβέντζου. Διαβάστε την ακούγοντας το τραγούδι της εβδομάδας.

Πάνε χρόνια από την πρώτη τους βόλτα στη θάλασσα. Εκεί που η σιωπή ανάμεσα στις υποσχέσεις γέμιζε με κύματα και το φως του καλοκαιρινού δειλινού. Και ένα φιλί γεμάτο αλμύρα να ποτίζει τη μνήμη σε κάθε δάκρυ του παρόντος. Ήταν και εκείνη η αίσθηση πως δεν είναι ποτέ μονοί, που την ακινητοποιούσε. Ένιωθε ευτυχία που μπορούσαν να μοιράζονται την ησυχία, αλλά πάντα την προβλημάτιζε που σχεδόν ποτέ δεν αποκαλύπτονταν οι σκέψεις που την γέμιζαν.

Οι βόλτες στο αμάξι τελείωναν με μια στάθμευση κάπου στην άκρη ενός δρόμου με φόντο το φεγγάρι. Και ήταν αυτές οι ώρες που μπορούσε να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του όταν εκείνος μιλούσε ασταμάτητα για όσα δεν έπρεπε ποτέ εκείνη να ακούσει. Και δεν τ’ άκουσε. Τώρα σ’ ένα άδειο σπίτι η σιωπή γεμίζει με εκείνον. Μα καμία αγκαλιά για την ίδια. Είναι όλα τα χρόνια που πέρασαν και πλέον τα μετρά με αναμνήσεις και εκείνα «τα βήματα» σε κάθε τους βόλτα που τους ακολουθούσαν.

Μια σκιά μεγαλύτερη από το ύψος του, είχε γραπώσει την καρδιά του από πίσω και αν έκανε λίγο πως απομακρύνεται τότε πονούσε. Μέχρι που κάποτε το γκρι της χρώμα, πότισε το βλέμμα του και τον πάγωσε. Έτσι οι βόλτες έγιναν μοναχικές για εκείνη και το φεγγάρι που γνώριζε έφεγγε πιο πολύ προσπαθώντας να της θυμίσει τη δική της λάμψη.

Αργότερα η σκιά χάθηκε και εκείνος μαζί της. Έμειναν όμως όλες οι σκέψεις του να τριγυρνούν μες την δική της σιωπή. Αποκαλύψεις και δίκες χωρίς μάρτυρες και χωρίς αθώωση. Και τώρα πια τα χρόνια τα μετρά με τους χειμώνες. Και κάθε Δεκέμβρη θυμάται τη νύχτα που την επισκεύτηκε. Εκείνη την νύχτα που έσπασαν τη σιωπή μόνο τα δικά του βήματα και όσα της είπε τα’ άκουσε όλα, χωρίς μάρτυρες.

Τίτλος: Τα βήματα

Ερμηνεία: Κατερίνα Κούκα

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Στίχοι:

Ακόμα το θυμάμαι το μαρτύριο:

Να μ’ έχεις αγκαλιά και να σωπαίνεις. 

Να γίνονται οι σιωπές βασανιστήριο

Του δειλινού τα χρώματα να παίρνεις.

Τα άκουγα να φτάνουνε τα βήματα

Αργά και σταθερά για να σε πάρουν

Τα άκουγα να σκάνε σαν τα κύματα

Τα λόγια που δε λες να σιγοντάρουν.

Τα άκουγα να φτάνουνε τα βήματα

Της μέρας της επόμενης στ’ αφτιά μου

Ν’ αφήνουν πίσω άλυτα ζητήματα

Για πάντα να σε παίρνουνε μακρια μου.

Ακόμα το θυμάμαι το μαρτύριο:

Να με κρατάς σφιχτά μα να το νιώθω

Στις φλέβες να κυλά σα δηλητήριο

Το πέρασμα στο αίσθημα το νόθο.