Συνομιλία με την Έφη Μεράβογλου!

Το Art Magazino φιλοξενεί μία πολύ σημαντική καλλιτέχνιδα, την Έφη Μεράβογλου εν όψει της παράστασης «Ένας ράφτης για τις κυρίες», του Ζωρζ Φεντώ, της οποίας έχει αναλάβει την διασκευή, σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια και θα ανέβει στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον από τις 6 Οκτωβρίου! 

Καλησπέρα σας κυρία Μεράβογλου! Θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό το εκπληκτικό έργο του Φεντώ.

Ο G.Feydau είναι αδιαμφισβήτητα ένας εκπληκτικός συγγραφέας με έξυπνο χιούμορ που τις περισσότερες φορές οι ατάκες του κρύβουν ένα κάτω κείμενο. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου (Μουλινό) έχει μια απίστευτη ευκολία στο ψέμα που αριστοτεχνικό τρόπο περιπλέκονται όλοι με όλους. Η μια παρεξήγηση διαδέχεται την άλλη χτίζοντας  ένα κουβάρι καταστάσεων που συνθέτουν αυτήν την μαγική φάρσα μεταξύ των ηρώων. 

«Ο Ράφτης κυριών» όπως είναι και ο αρχικός τίτλος, είναι ένα πολυπαιγμένο έργο που πάντα έχει επιτυχία όποτε έχει ανεβεί; Τι το διαφορετικό θα δούμε σε αυτήν την παράσταση; Ποια είναι η δική σας προσέγγιση; 

Ναι είναι ένα έργο που αρκετοί θίασοι έχουν ανεβάσει και με διαφορετικές σκηνοθεσίες μεταξύ τους. Δεν  θα έλεγα τόσο την λέξη διαφορετικό αλλά μια άλλη πρόταση. Ο ρυθμός των έργων αυτών έχει παραμείνει, καθώς και στα κοστούμια και σκηνικά έχει γίνει εξαιρετική προσέγγιση της εποχής που παιζόταν χωρίς να χαθεί και το σήμερα. Οι ηθοποιοί είναι νέοι στο επάγγελμα, μόλις έχουν αποφοιτήσει από το 92 Artschool και έχουν μια απίστευτη όρεξη και φρεσκάδα στην σκηνή. Ο Ετιέν (Υπηρετικό προσωπικό) του Μουλινό με την δική μου διασκευή έχει μέρος σχεδόν σε όλη την παράσταση και αλληλοσυμπληρώνει τον Μουλινό. Αυτό που με γοητεύει πάρα πολύ στην  σκηνοθεσία είναι και το θέμα της διανομής των ρόλων. Μου αρέσει να ρισκάρω, να μεταμορφώνω και να τολμώ. Δεν μου αρέσουν οι τύποι και τα κουτιά που βάζουμε στους ανθρώπους σύμφωνα με την εμφάνιση τους. Η όμορφη παίζει την όμορφη κλπ.  Η παράσταση μας κερδίζει από την αρχή τον θεατή μας, από την στιγμή που περιμένει στο φουαγιέ.

Είσαστε ηθοποιός και σκηνοθέτης, ποιος «ρόλος» σας αρέσει περισσότερο; 

Ηθοποιός σπούδασα και πάντα ήθελα να παίζω, η σκηνοθεσία ήρθε όμως στα πρώτα μου ξεκινήματα ως ηθοποιός και από τότε έγινε αναπόσπαστο κομμάτι μου. Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω, εάν όμως μου έλεγαν ότι θα έπρεπε να επιλέξω θα επέλεγα του Ηθοποιού. Για μένα δεν είναι ακριβώς τι μου αρέσει αλλά είναι αλληλοσυμπλήρωμα, έχω εξελιχθεί πολύ ως ηθοποιός μέσα από την σκηνοθεσία και το αντίστροφο.

Δυστυχώς δεν υπάρχει σχολή σκηνοθεσίας θεάτρου στην Ελλάδα, πιστεύετε ότι η θεατρική σκηνοθεσία πρέπει να σπουδάζεται;

Η αλήθεια είναι ότι ένας ενεργός ηθοποιός μπορεί πολύ πιο εύκολα να σκηνοθετήσει από κάποιον που απλά σπούδασε την θεωρία του θεάτρου. Το θέατρο είναι πράξη και ο σκηνοθέτης όταν έχει νιώσει σε μια σκηνή γνωρίζει πως μπορείς να νιώθεις εκεί πάνω και ο τρόπος που χειρίζεται τον λόγο του και όλα δεν έχουν καμία σχέση με τους σκηνοθέτες που σκηνοθετούν από απόσταση. Όχι δεν πιστεύω ότι η σκηνοθεσία πρέπει να σπουδάζεται, είναι καθαρά θέμα αντίληψης και δουλειάς. Γίνονται στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό σεμινάρια που μπορείς να παρακολουθήσεις. Πρώτα χρειάζεται να δουλέψεις εσένα, όλα τα εργαλεία σου, να ξέρεις τι ζητάς και πως το ζητάς. Να αναγνωρίσεις τα δικά σου κομμάτια και μετά να είσαι ανοιχτός στους άλλους. Δεν είναι καθόλου εύκολο να σκηνοθετείς και για αυτό τον λόγο έχει χαθεί και ο ρόλος του σκηνοθέτη.

Πόσο εύκολο είναι ένας σκηνοθέτης στην δύσκολη οικονομική περίοδο που ζούμε να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;

Καθόλου εύκολο, αλλά και καθόλου ακατόρθωτο. Τα όνειρα είναι για να παραμένουν όνειρα και οι στόχοι για να υλοποιούνται. Οπότε πιστεύω στους στόχους που θέτεις τους άμεσους και έμμεσους και στην πίστη που έχεις στον εαυτό σου. Οι δυσκολίες είναι ένα ωραίο μάθημα για να μην τα παρατάς. Γίνονται πολλές ωραίες παραστάσεις με πολύ λίγα χρήματα .

Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με το θέατρο;

Από τότε που πήγαινα παιδικό σταθμό έλεγα ότι θα γίνω ηθοποιός και τελικά τα κατάφερα! Όποτε πήγαινα θέατρο θαύμαζα τους ηθοποιούς ένιωθα ότι θέλω να είμαι εκεί πάνω και δεν φοβόμουνα καθόλου. Ένιωθα έλξη και δέος.

Ποια τα σχέδια σας για το μέλλον;

Έχουμε γράψει με τον Γιώργο τον Κάλτσα ένα παιδικό "Οι περιπέτειες της Ουράνιας" που θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο να παίζεται στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον. Σκηνοθετώ επίσης άλλα δύο έργα που θα ανακοινωθούν σύντομα.

Συνεργάζεστε με νέους καλλιτέχνες, πολλοί από αυτούς κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο θέατρο, τι θα τους συμβουλεύατε; Ποιο είναι το μήνυμα σας στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο;

Να ακολουθήσουν την καρδιά τους και όχι την λογική. Είναι κάτι που το λέω στους μαθητές μου συνεχώς και να μην απογοητεύονται! Ο κάθε άνθρωπος φτιάχνει την δική του ζωή με τους δικούς του κανόνες και να θέτουν στόχους στην ζωή τους. Όσο πιο υψηλούς τόσο το καλύτερο! Ο φόβος δεν χωράει στην ημέρα μας. 

Ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη κουβέντα μας!

Η παράσταση "Ένας ράφτης για τις κυρίες" θα είναι στο Τεχνοχώρο Εργοτάξιον από 6 Οκτωβρίου και για όλα τα Σάββατα του Οκτωβρίου στις 21:15.

Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση κάνετε ένα "click" ΕΔΩ!

Επιμέλεια Παναγιώτης Πετρόπουλος, Γιώργος Λιναρίτης

© Art Magazino / 2018