Βράδυ Σαββάτου και ο δρόμος μας οδήγησε στην φιλόξενη σκηνή του Studio Κυψέλης, όπου και απολαύσαμε το τολμηρό, ψυχολογικό θρίλερ του Michael Howard, με πρωταγωνιστές τον Στέλιο Κρητικό και την Σόνια Κωτίδου.
Ένας ζωγράφος και ένα μοντέλο συναντώνται στο ατελιέ για χάρη της τέχνης. Η ιδιόρρυθμη συνάντησή τους όμως αλλάζει τροπή και αποκαλύπτονται αλήθειες εφιαλτικές για τους δύο μας ήρωες, που ξεκινάνε από τα παιδικά τους χρόνια τα οποία και τους διαμόρφωσαν ως προσωπικότητες στο σήμερα.
Οι δύο ηθοποιοί αποκαλύπτονται γυμνοί επί σκηνής υπό τις σκηνοθετικές κατευθύνσεις του υπέροχου Γιώργου Λιβανού, με τέτοιο τρόπο, που όχι μόνο «χυδαίος» δεν γίνεται, αλλά αντιθέτως υπηρετεί απόλυτα την γύμνια της ψυχής μας, τις κρυφές μας αλήθειες που κάποια στιγμή έρχεται η ώρα να τις αποκαλύψουμε, αλλά από εκείνη την στιγμή και μετά δεν είμαστε οι ίδιοι, έχουμε αλλάξει, έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την καθημερινότητά μας.
Ο κος Κρητικός εκπληκτικός επί σκηνής, καθηλωτικός, με μία ερμηνεία που κλέβει τις εντυπώσεις. Αν και έως τώρα τον είχαμε γνωρίσει περισσότερο σε κωμικούς ρόλους, μέσα από την εν λόγω παράσταση βλέπουμε μια άλλη πτυχή του πολύπλευρου ταλέντου του, που κατά την γνώμη μου τον ανεβάζει πολλά επίπεδα. Ήταν σίγουρα ένα στοίχημα και για τον ίδιο που το κέρδισε. Μας παρέσυρε από την αρχή της παράστασης σε μια διαρκή εναλλαγή συναισθημάτων: άλλοτε βλέπεις έναν χαρούμενο άντρα γεμάτο ζωντάνια, άλλοτε έναν ενήλικα γεμάτο οργή, άλλοτε έναν εγκληματία έτοιμο να φθάσει στα άκρα και άλλοτε έναν αδύναμο άντρα να κλαίει και να γίνεται το θύμα της υπόθεσης.
Η Σόνια Κωτίδου από την άλλη, άμεση και απλή στάθηκε με επιτυχία στο ύψος των περιστάσεων. Η εναλλαγή θύτη και θύματος ερχόταν με ευκολία στα μάτια του θεατή και αυτό γιατί είχε δουλευτεί σκληρά από τους δύο συμπρωταγωνιστές των οποίων η χημεία ήταν εκπληκτική πάνω στη σκηνή.
Μέσα από το έργο “Victims” διαπιστώνουμε πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες μεταξύ θύτη και θύματος και πόσο εύκολα μπορεί να βρεθεί κανείς από την μια ή την άλλη πλευρά. Πραγματικά η παράσταση με συγκίνησε σε μεγάλο βαθμό και με βοήθησε να καταλάβω ότι καθημερινά πρέπει να αγωνιζόμαστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και μέσα από την γύμνια και την ειλικρίνεια της ψυχής μας να προχωράμε μπροστά και να γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Τελικά είναι εύκολο και πάντα κατανοητό να ξέρει κανείς αν είναι θύτης ή θύμα σε οποιαδήποτε κατάσταση; Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης, μην την χάσετε με τίποτε!
Λιναρίτης Γιώργος
Για να διαβάσετε πληροφορίες για την παράσταση κάνετε ένα "click" ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.