Καλησπέρα Δημήτρη, καλώς ήρθες στο Art Magazino, ευχαριστούμε που ανταποκρίθηκες στην πρόσκλησή μας, είναι μεγάλη τιμή και χαρά μας! Θα θέλαμε να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου.
Καλησπέρα παιδιά, είναι και δική μου τιμή και χαρά. Λοιπόν, γεννήθηκα στη Ζάκυνθο το 1986, 2 Φεβρουαρίου, υδροχοάκι! Η μητέρα μου είναι θεσσαλονικιά, ο πατέρας μου ζακυνθινός. Μεγάλωσα στο νησί της Ζακύνθου αλλά και στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Κάποια χρόνια μέναμε στη Ζάκυνθο, τα υπόλοιπα στη Θεσσαλονίκη, σχολείο και στις δύο πόλεις, οπότε μπορώ να πω πως έχω δύο πατρίδες! Ήρθα στην Αθήνα 17,5 χρονών για σπουδές στα ΤΕΙ της Αθήνας, στη σχολή της βιβλιοθηκονομίας, την τελείωσα αλλά παράλληλα έκανα μαθήματα φωνητικής με τον Κωνσταντίνο Χατζή. Μαθήματα φωνητικής έκανα και στο νησί βέβαια. Γύρω στα 21 μου χρόνια έκανα μια μικρή παύση, λάθος μου τώρα που κάνω έναν απολογισμό, αλλά είναι κάποιες περίοδοι που μας πιάνουν εμάς τους καλλιτέχνες και λέμε «δεν θέλω να κάνω τίποτα». Αν λοιπόν μπορούσα να άλλαζα κάτι στη ζωή μου θα ήταν αυτό, γιατί αυτό το διάστημα που εγώ θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω αποχή θα ήταν πολύ εποικοδομητικό για μένα και δεν θα έπρεπε να το κάνω. Τέλος πάντων, μαθαίνουμε από τα λάθη μας! Συνέχισα με τον Κωνσταντίνο Χατζή όμως τα μαθήματα φωνητικής και μετά από ένα διάστημα ξεκίνησα εμφανίσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με την ομάδα Χρώμα, εγώ και τέσσερις κοπέλες. Εκεί γνώρισα τον Στράτο Αλημπατέ, τον στιχουργό των τραγουδιών μου και καλλιτεχνικό διευθυντή των προγραμμάτων που εμφανίζομαι. Είχε έρθει να δει την παράσταση, του άρεσα και εκείνη τη στιγμή μου είπε να μου δώσει ένα κομμάτι να ξεκινήσουμε. Και έτσι ξεκίνησε ουσιαστικά το ταξίδι μου.
Η μουσική επομένως είναι πάντα κοντά σου!
Ναι η μουσική είναι πάντα κοντά μου. Κατάγομαι όπως είπα από τη Ζάκυνθο, όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν μουσική παιδεία, υπάρχουν πάρα πολλές μουσικές εκδηλώσεις εκεί, οι καντάδες. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός , τη πρώτη μου απόπειρα να βγω επί σκηνής ήταν σε ένα αφιέρωμα στον Σολωμό και στον Κάλβο, όπου υπήρχαν απαγγελίες και τραγούδια. Εμένα μου είχαν δώσει να πω το «Όνειρο» του Σολωμού σε μελοποίηση του Μάνου Χατζιδάκι. Από τότε η αγάπη μου για αυτό το είδος της μουσικής είναι δεδομένη. Μπορώ να πω, πως οι ρίζες της είναι εκεί, σε εκείνη τη συγκεκριμένη παράσταση.
Στην οικογένεια υπάρχει κάποιος που να ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι;
Όχι κανείς. Όμως και η μητέρα μου και ο πατέρας μου έχουν καταπληκτικές φωνές! Βέβαια κανένας από τους δύο δεν έχει ασχοληθεί ποτέ επαγγελματικά.
Τι είδους μουσική σου αρέσει να ακούς;
Κοίτα είμαι με τις μέρες μου που λένε. Λατρεύω πολύ την ξένη μουσική. Όμως ποτέ δεν μου άρεσε η πολύ ποπ, είτε ήταν ξένη είτε ήταν ελληνική. Από παιδάκι είχα μανία με τη Celine Dion. Φαντάσου αυτό το είδος της μουσικής αλλά και των καλλιτεχνών που το υπηρετούν όπως Frank Sinatra, Lara Fabian. Ήθελα πάντα να ακούω κάτι, το οποίο να με καθηλώνει. Από Έλληνες καλλιτέχνες, μεγάλες μου αγάπες είναι η Χάρις Αλεξίου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιώργος Νταλάρας. Και βέβαια καλλιτέχνες που ακούγαμε στην οικογένεια, στο σπίτι. Η μητέρα μου είναι μεγάλη φαν της Άννας Βίσση, από την άλλη ο πατέρας μου άκουγε πιο παραδοσιακή μουσική, ένα είδος το οποίο θεωρώ ερμηνευτικά πάρα πολύ δύσκολο.
Θα πήγαινες σε κάποιο talent show;
Εγώ προσωπικά όχι. Επιλέγω τη δύσκολη οδό, γιατί αν δεν πάω στη δύσκολη οδό, δεν θα μάθω. Το να βγεις στη σκηνή τη πρώτη φορά, το να χτυπάει η καρδιά σου τόσο δυνατά, να κάνεις όχι ένα, αλλά πέντε χιλιάδες λάθη, να είσαι εκτός τόνου και όλα αυτά. Αν δεν τα ζήσεις αυτά και αν δεν μάθεις από αυτά και αν δεν έχεις ανθρώπους που να σε καθοδηγήσουν και να σου πουν που ήσουν λάθος, δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις παρακάτω. Φαντάσου λοιπόν να βγεις κατευθείαν στην κορυφή κάπου, να βγεις σε ένα τόσο μεγάλο κοινό και μετά να πρέπει να ζήσεις την πραγματικότητα. Προσωπικά επίσης δεν θα μπορούσα να πάω κάπου και να με κρίνει κάποιος που δεν θα μπορεί να μπει στην ψυχολογία μου, να με βάλει να πω ένα τραγούδι το οποίο είναι στη δική του ιδιοσυγκρασία και όχι στη δική μου. Τότε δεν θα είμαι καλός, δεν θα μπορώ να το υποστηρίξω. Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι. Τη φωνή μπορεί να την έχει ο οποιοσδήποτε, τη μουσική παιδεία επίσης, αλλά αν αυτό που τραγουδάς δεν το νοιώθεις και απλά το λες για να το πεις, θα το καταλάβει το κοινό. Το κοινό είναι πανέξυπνο! Μπορεί να καταλάβει τα πάντα και ασυναίσθητα.
H προσμονή πως είναι όταν ετοιμάζεσαι να βγεις στη σκηνή; Έχεις άγχος;
Όταν έχω full band live είμαι μαζί με την μπάντα. Μιλάω με τα παιδιά, αστειευόμαστε, κάνουμε κάποιες σημειώσεις για το πρόγραμμα και πιθανόν κάποιες διορθώσεις. Άγχος όχι τόσο πολύ πλέον. Πάντα υπάρχει όταν ετοιμάζομαι να βγω στη σκηνή και στην αρχή, στα πρώτα δύο –τρία τραγούδια, να ζεσταθώ που λέμε, τρέμει το χέρι, αλλά μετά είμαι μια χαρά. Αυτό δεν φεύγει ποτέ!
Εννοείται αυτό! Αν και το χτίζεις βέβαια για να πω την αλήθεια. Στην αρχή μην περιμένεις πως θα βγεις και θα σε αποδεχτούν όλοι, ούτε ότι θα αρέσεις σε όλους, ούτε ότι δεν θα αρέσεις σε κανέναν. Αυτό δεν γίνεται. Αυτή τη στιγμή εγώ είμαι στο 4ο χρόνο που το κάνω τόσο επαγγελματικά. Έχω αποκτήσει ανθρώπους που μου έχουν δείξει μία τόσο μεγάλη αγάπη. Και όχι μόνο σε μένα, σαν Δημήτρη, αλλά σε αυτό που παρουσιάζουμε, σε αυτό που δίνουμε στις παραστάσεις μας. Όταν π.χ. κάνεις ένα live και πριν προλάβεις να στείλεις προσκλήσεις ή να ενημερώσεις, έρχονται κάποιοι άνθρωποι και δηλώνουν πως θα είναι εκεί. Αυτό είναι πολύ μεγάλη χαρά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι fans με την καλή έννοια. Άνθρωποι που σέβονται τη δουλειά σου, που τους αρέσει πολύ και περνάνε καλά. Έχω αποκτήσει αρκετούς τέτοιους ανθρώπους, με τον Στράτο να κάνει κυρίως τις περισσότερες δημόσιες σχέσεις γιατί εγώ δεν προλαβαίνω και δεν το ‘χω τόσο πολύ να πω την αλήθεια!
Οπότε ο Στράτος είναι εκτός από στιχουργός των τραγουδιών σου και μάνατζερ σου.
Ο Στράτος ξεκίνησε να είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω απ’ όλα και επειδή έχει ένα πάθος με τον στίχο, μου είπε πως θέλω να σου γράψω τα τραγούδια. Εγώ αυτό το πάθος το είδα σαν ένα μεγάλο ταλέντο, ειδικά όταν μου έφερε να διαβάσω το «Μονόλογο Φυγής» του λέω «Στράτο, τι υπέροχο ποιηματάκι είναι αυτό; Καταπληκτικό». Οπότε έγιναν κάποιες διορθώσεις και έγινε τραγούδι.
Μας αρέσει πάρα πολύ αυτό το τραγούδι!
Έχει γίνει τρομερή δουλειά από όλους. Και από τον Μαρίνο Καρβελά που έχει γράψει τη μουσική και από τον Αλέξανδρο Καψοκαβάδη που έχει κάνει την ενορχήστρωση. Μελαγχολικό ταξιδιάρικο. Για μένα είναι η έναρξη μου αυτό το τραγούδι. Είχαμε κάνει και πριν το «Για ένα αύριο» με τον Στράτο και τον Ανδρέα Αποστόλου σαν μια πρώτη ανεξάρτητη προσέγγιση στο κοινό. Αυτό το τραγούδι αρέσει πολύ στον κόσμο από θέμα στίχου. Το τραγούδι μιλάει για ένα αύριο που δεν θυμίζει σήμερα. Ο κόσμος κακά τα ψέματα, περνάει δύσκολα αυτόν το καιρό, είτε με τις σχέσεις του, είτε με τις δουλειές του. Γενικά είναι μία δύσκολη περίοδος και ταυτίζεται ο κόσμος με αυτό. Οπότε αποφασίσαμε να γίνει ένα remastering, ένα ας το πούμε remake και να είναι στο καινούργιο άλμπουμ. Και αυτό για τον κόσμο, γιατί αρέσει τόσο πολύ στον κόσμο.
Μίλησε μας για το καινούργιο άλμπουμ, πότε να το περιμένουμε και γενικά τι περιμένουμε να ακούσουμε.
Περιμένουμε ένα άλμπουμ με ήχους – αυτό που πλέον ονομάζουμε εμείς – σύγχρονο έντεχνο. Ένα άλμπουμ με 10 περίπου κομμάτια. Στα περισσότερα τραγούδια τις ενορχηστρώσεις τις έχει κάνει ο Φώτης Ματζαρίδης – που είναι ο βασικός μου πιανίστας, παίζουμε μαζί παντού – ο Στράτος τους στίχους στα περισσότερα. Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που μας έχουν δώσει μουσική και στίχους, αλλά όμως μπορώ να πω, πως είναι συλλογική δουλειά δική μου, του Στράτου και του Φώτη. Είμαστε αυτή τη στιγμή στο Studio, μιλάμε με διάφορες εταιρίες δισκογραφικές και πιστεύουμε πως μέχρι το αργότερο τα Χριστούγεννα θα έχει κυκλοφορήσει. Είναι μία δουλειά την οποία την έχουμε δουλέψει πάρα πολύ και δεν εννοώ μόνο το Studio, τη δουλεύω και πάρα πολύ εσωτερικά, στην ψυχή μου. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις τα συναισθήματα και να ερμηνεύσεις δέκα καινούργια τραγούδια. Ο ερμηνευτής βγάζει τα συναισθήματα των δημιουργών, είμαι ο ενδιάμεσος. Εγώ θα πρέπει με τις συμβουλές του Στράτου και με τις οδηγίες του Φώτη να ερμηνεύσω αυτό που οι δύο τους δημιούργησαν. Είναι πολύ δύσκολο αυτό, γιατί πρέπει να έχεις τα δικά σου συναισθήματα σε τάξη, όπως και των δημιουργών και βέβαια τι πιστεύεις ότι θα θέλει ο κόσμος. Τέσσερα συναισθήματα λοιπόν που πρέπει εσύ να τα βάλεις σε τάξη και να φτιάξεις μία μπαλίτσα την οποία θα πρέπει εσύ επίσης να βγεις μπροστά και να την σπρώξεις. Αυτό όμως πιστεύω πως κάνει τον καλλιτέχνη, αυτό τον κάνει να σκέφτεται και να δημιουργεί.
Στα live σου, τι είδους τραγούδια επιλέγεις;
Κυρίως από την «έντεχνη» μουσική σκηνή. Τραγούδια του Αλκίνοου Ιωαννίδη που εγώ λατρεύω, Νατάσσα Μποφίλιου, αλλά και παλαιότερα. Μου αρέσει να κάνουμε διασκευές. Μάνο Χατζιδάκι, Δήμητρα Γαλάνη, τα δικά μας κομμάτια εννοείται. Όμως την επιμέλεια του καλλιτεχνικού προγράμματος την έχει αναλάβει ο Στράτος. Ο Στράτος μου φέρνει τραγούδια και μαζί επιλέγουμε ποια θα είναι, τη σειρά τους, πως θα δεθούν μεταξύ τους κτλ. Η σεζόν που μας πέρασε ήταν πολύ δυνατή για εμάς, πολύ δημιουργική. Κάναμε συνέχεια εμφανίσεις. Ξεκινήσαμε στο Holy wood Stage, κλείσαμε με το Holy wood Stage, Γυάλινο μουσικό θέατρο, Ίλιον Plus, διάφορα live με πιάνο με τον Φώτη, στη Ρότα, Παραμύθι στο Γκάζι, το μπαράκι της Διδότου και άλλα.
Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελάχιστο ελεύθερο σου χρόνο;
Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος, αλλά επειδή γυρίζω σπίτι λόγω της δουλειάς νύχτα, δεν προλαβαίνω να πηγαίνω συχνά. Λατρεύω τον αμερικάνικο κινηματογράφο και μου αρέσουν πάρα πολύ οι ταινίες τρόμου. Περιμένω με ανυπομονησία το Anabelle 3! Για μένα αυτό λειτουργεί λίγο σαν αντίβαρο. Είναι τόσο ρομαντικό αυτό που κάνω, είμαι τόσο συναισθηματικά φορτισμένος που θέλω κάτι τέτοιο για να ισορροπώ. Επίσης μου αρέσει το Gaming κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει για μένα, βέβαια σε επίπεδο αστυνομικού ή μυστηρίου. Επίσης έχω μανία με τον Σέρλοκ Χολμς, τα βιβλία, τις ταινίες, τα παιχνίδια, όλα! Τέλος αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ είναι να παίρνω τους φίλους μου και να πηγαίνουμε για έναν καφέ ή για φαγητό και δυστυχώς εν το κάνω συχνά επειδή δεν έχω πολύ χρόνο!
Δημήτρη, σε ευχαριστούμε για την όμορφη κουβέντα μας και περιμένουμε με αγωνία το καινούργιο σου άλμπουμ!
Και εγώ σας ευχαριστώ!
Ο Δημήτρης γεννήθηκε στις 02 Φεβρουαρίου 1986 στη Ζάκυνθο. Από μικρή ηλικία παρακολούθησε μαθήματα θεωρίας της μουσικής και τραγούδησε στη χορωδία μαθητικών εκδηλώσεων. Έχει συμμετάσχει σε αφιερώματα με μελοποίηση στίχων των δύο μεγάλων ποιητών του νησιού Διονύσιο Σολωμό και Ανδρέα Κάλβο, σε μελοποίηση Μάνου Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη. Το 2003 ανέβηκε στην Αθήνα για σπουδές και παράλληλα ξεκίνησε μαθήματα φωνητικής με τον καθηγητή Κωνσταντίνο Χατζή και το 2009 συμμετάσχει στην ομάδα Χρώμα, παρουσιάζοντας μια σειρά παραστάσεων στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Με αφορμή την πρώτη του προσωπική ηχογράφηση με τίτλο «Για ένα αύριο» το Μάιο του 2014 σε μουσική Ανδρέα Αποστόλου και στίχους Στράτου Αλημπατέ, δημιούργησε μαζί με το Στράτο, ο όποιος έχει αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια, μια μπάντα με ταλαντούχους και έμπειρους μουσικούς, με σκοπό διάφορες μουσικές παραστάσεις σε μουσικές σκηνές, ώστε να προωθήσουν τη νέα τους δουλειά αλλά και για να αποκτήσουν το δικό τους κοινό. Τον Μάρτιο του 2015 κυκλοφορεί η δεύτερη προσωπική δουλειά από την δισκογραφική εταιρία Music Liberty τίτλο «Ένας μονόλογος φυγής» σε μουσική Μαρίνου Καρβελά, στίχους Στράτου Αλημπατέ και ενορχήστρωση Αλέξανδρου Καψοκαβάδη. Για την παρουσίαση του νέου τραγουδιού δημιουργούνται νέες μουσικές βραδιές σε διάφορες μουσικές σκηνές, αλλά και η πρώτη συναυλία από την Περιφέρεια Αττικής στο νησί του Αγκιστρίου, καθώς και νέες προτάσεις από οργανισμούς με φιλανθρωπικό χαρακτήρα όπως ο «Φλόγα» με την αιγίδα του Δημοσθένη Δογκα , και ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ. Το Δεκέμβριο του 2015 συμμετάσχει, μετά από πρόταση του μουσικού και σκηνοθέτη Μιχάλη Τρανουδακη, στη μουσικοθεατρικη παράσταση «Έλα σε μένα». Το 2016 κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι "Δειλινά" που θα κυκλοφόρησε το καλοκαίρι και σύντομα , νέες παραστάσεις, καθώς και το «Έλα σε μένα» , ενώ συμμετάσχει στην 4η συναυλία του Μικρού Πολυτεχνείου "Νέοι Στιχουργοί Στο Φως" με τη στήριξη του Κόκκινου 105,5 που έγινε στο Γυάλινο μουσικό θέατρο στις 24/1/2016 για την παρουσίαση ενός κομματιού σε μουσική Δημήτρη Μαραμή και στίχους Μανόλη Τσιλιβάκου. Το 2017 παρουσιάζει την παράσταση "Ενας Κόκκινος Μήνας" για να γνωρίσει το κοινό τα νέα του τραγούδια. Μέχρι το τέλος του 2017, θα κυκλοφορήσει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τον ομώνυμο τίτλο "Ένας Κόκκινος Μήνας."
Βand…
Μαζί με το Δημήτρη συνεργάζονται (την περίοδο αυτή) και η 5αμελης μπάντα του, η οποία αποτελείται από :
ΠΙΑΝΟ: Φώτης Ματζαρίδης
ΚΙΘΑΡΑ: Γιάννης Ταυλάς
ΒΙΟΛΙ: Δημήτρης Καζάνης
ΚΡΟΥΣΤΑ: Παναγιώτης Βλάχος
ΜΠΑΣΟ: Νίκος Τσαχτσίρης
Στο ρεπερτόριο τους περιλαμβάνονται τραγούδια από όλη την εγχώρια και διεθνή μουσική σκηνή. Με το Δημήτρη παίζουν επιλογές από την έντεχνη ελληνική σκηνή καθώς και διεθνή, σε μουσική επιμέλεια του Στράτου Αλημπατέ.
Επιμέλεια Παναγιώτης Πετρόπουλος / Γιώργος Λιναρίτης
© Art Magazino / 2017
πολυ ωραιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε!
Διαγραφή