Είναι από τις ελάχιστες φορές που 24 ώρες μετά την έξοδο σου από το θέατρο συνεχίζεις και έχεις την παράσταση στο μυαλό σου. Όταν το πετυχαίνει αυτό το θέατρο είναι κάτι πραγματικά μαγικό!
Από χθες το βράδυ σκεφτόμουν αν θα πρέπει ή όχι να γράψω κάτι. Είδα την τελευταία παράσταση, της Κυριακής 7 Μαϊου. Όμως άκουγα στους διαδρόμους του Ιδρύματος Μ. Κακογιάννη συντελεστές να λένε ότι τελείωσε τον πρώτο της κύκλο η παράσταση αυτή, το επιβεβαίωσα αυτό και την επόμενη μέρα. Από την άλλη όμως, έστω ότι ήταν αυτή η τελευταία δεν θα έπρεπε να το μοιραστώ μαζί σας; Νομίζω πως ναι, πρέπει να το μοιραστώ!
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι είδους συναίσθημα μπορεί να μεταδόσει μία καλή παράσταση στον θεατή; Τι μπορεί να πετύχει; Να τον διασκεδάσει; Να τον συγκινήσει; Να τον ταξιδέψει; Να τον ψυχαγωγήσει; Να τον προβληματίσει; Να του ανοίξει ορίζοντες; Τι απ'όλα; Συνήθως όταν μία παράσταση καταφέρνει να μας δώσει κάτι απ'όλα αυτά τότε είμαστε ευτυχισμένοι. Και ναι εκεί το θέατρο έχει πετύχει τον σκοπό του. Τι συμβαίνει όμως όταν μία παράσταση, ένα θεατρικό έργο τα καταφέρνει όλα αυτά μαζί; Τότε μιλάμε για μαγεία! Και αυτό συνέβηκε αυτό χθες σε μένα! Και όχι μόνο σε μένα, πιστεύω και στους εκατοντάδες που μοιραστήκαμε αυτή τη μυσταγωγία και τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να το περιγράψουν.
"Μιούσικαλ για μία ηθοποιό και έναν πιανίστα" διάβασα και πήγα. Όχι δεν είναι κάτι τέτοιο, είναι κάτι άλλο! Κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Καταρχήν δεν αισθάνθηκα ούτε δευτερόλεπτο ότι ήταν δύο άνθρωποι στη σκηνή. Η Κατερίνα Γιαμαλή που ενσαρκώνει τη Λόλα Μπλάου είναι ONE WOMAN SHOW. Θεατρίνα, Αρτίστα, κωμικός, τραγωδός, όλα αυτά μαζί. Αέρινη, μοναδική, υπέροχη, εξαιρετική! Θεά! Να ένας όρος που βρήκε επιτέλους να ταιριάξει δίπλα σε ένα όνομα. Η Κατερίνα Γιαμαλή είναι Θεά! Και τέλος, δεν έχεις να πεις τίποτα άλλο!
Δεύτερον η μεταφορά και η ατμόσφαιρα της περιόδου του τέλους του μεσοπολέμου και αρχή του ΒΠΠ είναι μοναδική. Επιτέλους είδαμε τι εστί καμπαρέ, γιατί οι περισσότεροι στην Ελλάδα έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους! Είναι το θέατρο ή η μουσική σκηνή που γίνεται σάτυρα! Αυτό είναι το καμπαρέ!
Ο εξαιρετικός πιανίστας Τάσος Σπηλιωτόπουλος συνόδεψε μοναδικά τη Λόλα!
Δεν έχω λόγια για τα σκηνικά και τα κουστούμια της Λαμπρινής Καρδαρά, όπως και για τους φωτισμούς του Αντώνη Παναγιωτόπουλου και τα τόσο καίρια video του Χρήστου Καρτέρη. Επίσης οι ηθοποιοί που ακούγονται Δημήτρης Λάλος, Χρήστος Σαπουντζής, Α.Π Βαγιανός, Γρηγόρης Σταμούλης, Κώστας Καζάκος, Βαγγέλης Χαλκιαδάκης και Michael Seibel είναι καθόλα υπέροχοι.
Τέλος η σκηνοθεσία του Michael Seibel, δυναμική, ακριβής και αυτό που λέμε στα αγγλικά to the point. Η προσέγγιση του στην προσωπικότητα της Λόλας είναι καθηλωτική!
Ένα μεγάλο, ένα τεράστιο μπράβο σε όλους τους συντελεστές της παράστασης, κυρίως όμως στη μεγάλη ηθοποιό μας, Κατερίνα Γιαμαλή!
Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους και κάθε έναν χωριστά για ό,τι προσφέρατε στον θεατή. Και περιμένουμε με αγωνία τον δεύτερο κύκλο εμφανίσεων της παράστασης γιατί είναι ένα έργο που θέλει και δεύτερη και τρίτη "ανάγνωση" και όχι απλά δεν γίνεται να μην συνεχιστεί, επιβάλλεται να συνεχιστεί!
Το Art Magazino θα σας ενημερώσει άμεσα για ό,τι αφορά στο μέλλον το "ΑΠΟΨΕ: LOLA BLAU"
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την παράσταση κάνετε ένα "click" ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.